تبر انقلاب درخت پوسیده ی خامنه ای را قطع خواهد کرد!
هر
روز در پی روز دیگر می آید و چشم اندازهای آینده را آشکارتر می کند. انقلاب توقف پذیر نیست و همچنان پیش می رود. هر
روز بخش ها و گروه های تازه ای به خیزش بزرگ می پیوندند و در آن نقش می گیرند. روز
گذشته توده های زاهدان، اهواز، شیراز، تبریز، یزد و اردبیل ... جنبش را به پیش
بردند.
بلوچستان
در روز جمعه توده های رنج کشیده بلوچستان پس از
آن جمعه خونین، دست به راهپیمایی زدند و
شعارهای خود و از جمله «مرگ بر این ولایت» را از سر گرفتند.
بلوچستان
محروم ترین استان ایران است. توده ه ی بلوچ ستمدیده ترین خلق های ایران است. ستمی
که جمهوری اسلامی به خلق بلوچ کرده است در تاریخ مانند ندارد. خامنه ای و حکومت اش
نه تنها هیچ گونه حقی برای ملیت های ستمدیده قائل نیست بلکه در عین حال عمیقا ضد
سنی مذهبان است. و همین ستم های چند جانبه است که مردم بلوچ را به خشم و عصیان آورده و به یکی از مبارزترین خلق
های ایران تبدیل کرده است.
طبقه
ی کارگر و کشاورزان و دیگر زحمتکشان و طبقات مردمی ایران پشتیبان خلق بلوچ و کرد
است و تمامی توطئه ها علیه این خلق ها و سرکوب هایی که هدف اش به کجراه بردن
انقلاب است را خنثی خواهند کرد.
خامنه
ای و پاسداران اش بسیار حقیرتر از آن هستند که بتوانند در عشق و علاقه ی تاریخی
خلق های ایران به یکدیگر خللی وارد کند.
شعار«سنندج،
زاهدان، چشم و چراغ ایران» که توده های مردم در شهرهای دیگر سر دادند، نشانگر عشق
بزرگ مردم ایران به خلق های این دو سرزمین و همدردی عمیق با آنهاست. خلق ایران
هرگز اجازه نخواهد که هیچ قدرتی آنها را از یکدیگر جدا کند.
اهواز
در اهواز نیز توده های مردم به فراخوان ها
نیروهای انقلاب پاسخ دادند و به گردهمایی و راهپیمای دست زدند.
آنچه
شهر اهواز را از بسی شهرهای دیگر متفاوت می کند ترکیب پیچیده ی قومی این شهر است.
تقریبا بیشتر خلق ها و قوم های ایران در این شهر نماینده دارند. خلق عرب و ترک،
بختیاری، شوشتری و دزفولی و اصفهانی و لر در کنار یکدیگراند. زمانی که این شهر
متحدا به مبارزه برخیزد نشانگر این است که خلق ها و قوم های گوناگون در اتحاد با
یکدیگر به مبارزه برخاسته اند.
از سوی دیگر اهواز یعنی شهر کارگران؛ شهر طبقه ی
کارگر. از کارگران نفت و فولاد و ... گرفته تا کارگران پروژای. به دلیل وجود طبقه
ی کارگر و نیز خلق زیر ستم عرب در این شهر و کلا استان خوزستان، این شهر و استان همچون
انقلاب 57 و جنبش های کارگری و توده ای سال های اخیر در روند انقلاب نقش بزرگی را
بازی خواهد کرد.
تبر
بزرگ خلق بر درخت خشک خامنه ای و شجره اش
درخت خامنه ای و شجره اش از همان آغاز مصنوعی و
بی ریشه و فاسد و پوسیده بود و از همان زمانی که برآمد نیز بی برگ و خشک بود.
این درخت بی بار و بر، اکنون تکیده تر و بی سایه
تر از آن است که حتی بتواند آنها را که گردش طواف می کردند را پیرامون خود گرد
آورد.
این درخت چهل سال مانع رشد نهال های بیشمار گردید و چندین نسل را به نابودی
کشاند، و تبری لازم داشت تا بر پیکر آن فرو آید و آن را قطع کند و فرو ریزد! و این
درخت که فرو افتد میلیون ها نهال نورس برخواهند آمد و باغ بزرگ ایران را سبز
خواهند کرد.
این
تبر بزرگ، تبر انقلاب است که زنان و جوانان دانشجو و دانش آموز و کارگران و
کشاورزان و دیگر طبقات خلق ایران همه با هم آن را در دست گرفته اند و می خواهند بر
پیکر خامنه ای و بیت رهبری و حکومت اش فرود آورند.
خامنه
ای و راه های پیش رو
اما
در مقابل خامنه ای تنها سه راه وجود دارد:
یکم:
سرکوب را شدیدتر کند و «میدان ژاله» شاه جنایتکار و مزدور را دوباره به وجود آورد.
و
وای به روزگارش اگر چنین کند و توده های بیشتری را به خاک و خون بکشد! در چنین
صورتی توده ها به شعار بزرگ شان« بجنگ تا بجنگیم» محتوی حقیقی و واقعی آن را
خواهند بخشید و او را به صلابه خواهند کشید.
دوم،
عقب نشینی کند.
البته
تا هم اکنون نیز خلق ایران با مبارزات خویش وی را مجبور به عقب نشینی های زیادی
کرده است و این «درخت تناور» خامنه ای و این «ایستاده گی» خودش و بیت اش و سپاه
پاسداران اش و سازمان های اطلاعاتی اش زود
زوارشان در رفت و بد جوری پیزوری از آب درآمدند!
آری! اکنون و یک ماه پس از آغاز انقلاب، ایران، دیگر
ایران یک ماه پیش نیست.
و
سوم همین میزان از سرکوب را که تا کنون انجام داده است و با اندکی شل و سفت کردن
آن در برخی مناطق ادامه دهد.
چنانکه
تا کنون روشن شده است این نیز نتیجه ای نخواهد داد. خلق تازه نفسی چاق کرده و هوای تازه ای به ریه های خود فرو داده است.
خلق
تازه عاشق انقلاب خود شده است!
درود بر خلق مبارز ایران
مرگ بر خامنه ای
مرگ بر جمهوری اسلامی
برقرارباد جمهوری دموکراتیک خلق به رهبری طبقه ی کارگر
گروه مائوئیستی راه سرخ
ایران
22
مهر 1401
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر