یورش ددمنشانه ی نیروهای خامنه ای به دانشگاه صنعتی شریف
این یورش که یاد آور حمله به کوی دانشگاه در تیر ماه سال 78 می باشد از یک سو انتقام گیری کوری از دانشجویان این دانشگاه است که در روزهای گذشته شعارهای روشن و کوبنده ای علیه نظام و سران آن داده بودند و از سوی دیگر زهره چشمی است از کل دانشگاه ها و دانشجویان کشور که با اعتصابات و گردهمایی های خود به گونه ای جدی و همه جانبه وارد مبارزات شدند و نقش پیشگام را به عهده گرفتند و از سوی سوم ضربه ای است به کل جنبش و خیزش توده ای در سراسر کشور.
هدف اساسی این یورش ها وارد کردن ضربات کاری به جنبش برای از کار انداختن آن است. انتخاب این سه نقطه نیز دلایل خاص خود را دارد. کردستان و بلوچستان برای پیشگیری از تبدیل مبارزات کنونی به مبارزات گسترده تر و شدیدتر و در مورد دانشگاه، فلج کردن دانشجویان و به پس راندن آنها از اجرای نقش پیشگامی برای جنبش کنونی.
اما این یورش های رژیم، خواه اقلیم کردستان عراق و کشتن زنان و کودکان و خواه زاهدان و به خون کشیدن خلق ستمدیده ی بلوچ و خواه اینک دانشگاه صنعتی شریف و به خون کشیدن دانشجویان مبارز به هیچ وجه از سر اقتدار نیست بلکه برعکس از روی ضعف و استیصال و درمانده گی است.
این دو یورش اخیر یعنی زاهدان و دانشگاه درست پیش و پس از روز 9 مهر است که روزی مهم در تاریخ مبارزات توده های زیر ستم ایران است. چرا که اتحاد توده ها در این روز و تداوم مبارزات، ضربات هولناکی به امیدهای سران نظام برای برگرداندن اوضاع به پیش از آن وارد کرد.
هدف عمده ای که این یورش ها دنبال می کنند این است که به توده ها فهمانده شود که سران جمهوری اسلامی و پاسداران اش در موقعیت ضعف و انفعال قرار نگرفته اند و بلکه برعکس در اوج قدرت و اقتدار هستند و به هیچ وجه تسلیم خواست های توده ها نخواهند شد. در عین حال این تلاش های مایوسانه با این امید صورت می گیرند که شاید نتیجه ای به بار آورند و خیزش بزرگ کنونی را به عقب برانند و وضع سابق را برقرار سازند.
اما این ها خیال ها و اوهامی پوچ است. خیزش کنونی در تکامل جنبش ها و خیزش های 25 ساله ی اخیر به وجود آمده و از آنها پیشروتر و کامل تر است. این خیزش در گسترده دگی و ژرفا و کیفیت اش به ویژه سطح آگاهی و یگانگی اراده و اتحادی که در آن دیده می شود از آنها بالاتر است و نشان می دهد که توده های مردم ایران به کلی از این رژیم گسسته اند و عزم خویش را جزم کرده اند که بساط این نظام اهریمنی را برچینند.
از سوی دیگر این خیزش نوین تازه در آغاز پا گرفتن است و تردیدی نیست که هر روز که می گذرد دامنه و شدت اش بیشتر شده و قوت و استحکام بیشتری خواهد یافت. یورش های مآیوسانه ی سران دیو صفت نظام درست برای این صورت می گیرد که مانع گسترش این دامنه و قرصی و استحکام شوند.
اکنون و با واکنشی که توده ها با جمع شدن سریع شان در مقابل دانشگاه و در پشتیبانی از دانشجویان نشان دادند شکی باقی نمی ماند که هر اقدام و هر یورش این نظام به هر بخش از جنبش از یک سو با واکنش متقابل و شدیدتر توده ها روبرو خواهد شد و از سوی دیگر موجب گسترش بعدی جنبش و تکامل هر چه بیشتر اشکال مبارزه ی آن خواهد شد.
از این رو سران این نظام خونخوار باید منتظر این باشند که در روزهای آینده دانشجویان بیشتری در سراسر کشور به جنبش برخیزند و نیز استادان بیشتری از دانشگاه ها و همچنین دیگر بخش ها و طبقات زیرستم به جنبش و اعتصاب سراسری بپیوندند. آنها باید نظاره گر غولی در مقابل خود باشند که به مرور بر می خیزد و سر بلند می کند تا ضربه ی نهایی را پتک وار بر مغز آنان فرود آورد.
درود بر دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف
درود بر تمامی دانشجویان مبارز سراسر کشور
مرگ بر رژیم خونخوار
زنده باد آزادی
برقرار باد جمهوری دموکراتیک خلق به رهبری طبقه ی کارگر
گروه مائوئیستی راه سرخ
ایران
دهم
مهر 1401
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر