گام های انقلاب
مهم ترین تغییر و تحول را در پیشرفت انقلاب، طبقه ی کارگر با اعتصابات سیاسی خود رقم زد. طی هفته ی اخیر کارگران در صنایع و کارخانه های بیشتری در همبستگی با مبارزات خیابانی دست به اعتصاب زدند. امروز شنبه هم قرار بود که کارگران صنایع ملی فولاد اهواز با خانواده های خود دست به راهپیمایی بزنند. همچنین رانندگان کامیون و کامیون داران نیز گفته اند که در روز 30 مهر دست به اعتصاب خواهند زد. پیش از این رانندگان تانکرهای حمل سوخت در پالایشگاه اعتصاب کرده بودند و تاثیرات اعتصاب بسیار با اهمیت آنها در روزهای آتی مشخص خواهد شد.
در تبریز نیز توده های این شهر روز پنجشنبه حماسه ی تازه ای خلق کردند و با شرکت پر شور خود در خیابان ها نیروی تازه ای به جنبش دمیدند. در پی این خیزش خیابانی کارکنان شرکت شکلات سازی برادر( آیدین) تبریز نیز دست به اعتصاب زدند. دیر نیست که کارخانه های بزرگ این شهر به مبارزه و انقلاب بپیوندند و شور تازه ای در این استان و ایران ایجاد کنند.
به طور کلی تا کنون زنان، دانشجویان و دانش آموزان و فرهنگیان در پی آنها کارگران نیروهای اصلی مبارزه کنونی بوده اند. و این در حالی است که در کردستان و کرمانشاه به همراه زنان و جوانان، کسبه نیز با اعتصابات خود نقش چشمگیری در رشد جنبش در این استان ها داشته اند.
با این همه و با وجود تغییرات چشمگیری که در این خیزش بزرگ به وجود آمده است اما هنوز جا دارد تا به یک انقلاب توده ای واقعی و عمیق تبدیل شود.
جدا از دانشجویان و دانش آموزان و فرهنگیان که مبارزات و جنبش آنها به سرعت گسترش یافت و سراسری شد، طبقات دیگر به ویژه طبقه ی کارگر، کارمندان دولت و نیز کسبه و بازاریان هنوز آن چنان که باید و شاید به جنبش نپیوسته اند.
در مورد طبقه ی کارگر باید گفت که در حال حاضر تنها بخشی از کارگران در جنوب دست به اعتصاب زده اند. این میان، کارگران پیمانی نفت که نخستین اعتصاب کننده گان طبقه ی کارگر بودند فشار زیادی را به دوش می کشند. طبق گفته ی شورای سازماندهی کارگران پیمانی نفت که با رهبری خود اعتصابات را به پیش می برد در عسلویه 250 نفر از کارگران بازداشت شده اند و این بسیار سنگین است. چنانچه کارگران در استان ها و مناطق دیگر به اعتصابات بپیوندند تا حدودی بار سنگین از دوش این بخش از کارگران برداشته خواهد شد و این جدا از نقش این اعتصابات است که نه تنها نیرو و انرژی بسیار زیادی به جنبش خیابانی خواهد داد و آن را به پیش خواهد راند بلکه حکومت را در بدترین تنگنای ممکن قرار خواهد داد.
در هر صورت آنچه رویدادها نشانگر آن است گسترش و رشد اعتصابات و خیزش های خیابانی است.
نقش گردهمایی و راهپیمایی خارج از کشور
هم میهنان ما در خارج کشور نیز به فراخوان خانواده های هواپیمای اوکراینی پاسخ مثبت داده و در برلین گردهمایی بزرگی برپا کردند.
اهمیت مبارزات در خارج کشور از این روست که می تواند صدای ملت ایران را به گوش جهانیان برساند و نیز اگر در چارچوب برنامه های خود دولت های امپریالیست غربی قرارنگیرد و بازیچه ی آنها و مزدوران آنها یعنی سلطنت طلبان نشود می تواند این دولت ها را که جز به منافع اقتصادی- سیاسی خود نمی اندیشند، تا حدودی زیر فشار قرار داده و هزینه ی رابطه با جمهوری اسلامی و کمک به آن را برای آنها بالا برد.
گروه مائوئیستی راه سرخ
ایران
30مهر
1401
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر