نبردی که ادامه دارد!
روز
چهارشنبه 20 مهر به روزهای پرشکوه مبارزات توده های مردم ایران برای سرنگونی حکومت
فساد و جنایت تبدیل شد. در بسیاری شهرها، زنان و مردان، جوانان مبارز، دانشجویان،
دانش آموزان و کارگران و زحمتکشان در همبستگی با تودهای کرد و بلوچ به میدان نبرد آمدند و با حکومتی ها درگیر شدند و جنبش را با اتحاد و
مبارزه ی خود پیش بردند.
حکومت
نیز در این روز با افزایش نیروهای خود در شهرها و با حملات وحشیانه به زنان،
جوانان و دانشجویان دختر و پسر و کارگران و وکلا و بازداشت بسیاری از مبارزان تلاش
کرد که در سرکوب این مبارزات دست بالا را پیدا کند و به خیال خود ضرباتی شدید وارد
کند اما ضرب شست مبارزان نشان داد که این امر نه تنها برای حکومت به ساده گی مقدور
نیست بلکه هر گونه ضربه ای از جانب حکومت و وحشی گری های بی پایان آن اراده ی
یگانه ی مردم را برای تداوم مبارزه قوی تر می کند.
از
مهم ترین نکات این روز پشتیبانی کارگران اعتصاب کننده ی نفت و پتروشیمی و سندیکای
کارگران هفت تپه و دیگر کارگران از فراخوان جوانان پیشاهنگ محلات برای به خیابان
آمدن مردم در این روز بود.
در
این روز کانون وکلای مبارز نیز فراخوانی برای گردهمایی داد و توده نیز به پشتیبانی
از آنها برخاست و طبق معمول حکومت«اهل گفتگو» نتوانست مبارزه ی بسیار مسالمت آمیز
آنها را تحمل کند و برای پراکنده کردن وکلا و مردم به تهاجم و زدن گاز اشک آور دست
زد.
خامنه ای ابلیس و امیدهای واهی
در
این روز خامنه ای این ابلیس شماره یک در تقابل با توده های مبارز به عربده کشی های
خود ادامه داد. وی مبارزات گسترده و منظم و متداوم و بسیار حرفه ای سازمان داده شده ی توده های
مردم در سراسر ایران و در شهرهای کوچک و بزرگ را که اکنون و بدون رهبری متمرکز و
تشکیلات سیاسی سراسری هم حیرت انگیز است، «اغتشاشات پراکنده» و« طراحی انفعالی و
ناشیانه» و «جزیی» خواند و از طبقه ی استثمارگر و آزادی کش حاکم و نیروهای مزدور
آن خواهان« ایستاده گی » در مقابل آن شد.
شکی
نیست که خامنه ای بدجوری در زیر فشار نیروهای اصول گرای مخالف اش قرار گرفته و
تنها برای قانع کردن آنها برای این که اوضاع زیر کنترل او و نیروهای پاسدار و
بسیجی است چنین چرندیاتی می بافد و چنین عربده کشی هایی می کند، و گرنه هر ناظری
که حتی جهت گیری خاصی نداشته باشد می بیند که چگونه طبقات گوناگون مردم و
پیشاهنگان دانشجو و جوان آنها در زیر استبداد و خفقانی همه جانبه و شدید 40 ساله که در تاریخ بی
مانند است توانسته اند جنبشی را که به دلیل همین استبداد همه جانبه امکان داشتن
رهبری و تشکیلات متمرکز نداشته است، هم دارای رهبری و هم دارای تشکیلات کنند و با
نظمی اعجاب آور به مبارزاتی که تا کنون یک ماه طول کشیده تداوم بخشند.
خامنه
ای از این رهبری که او نمی تواند آن را بگیرد و بکشد و یا به زندان اندازد، از
این« پراکنده گی» و نبرد فرسایشی عامدانه ای که بسیار حرفه ای و حساب شده سازمان
داده می شود و نیروهای او را به هته پته انداخته و از این نظم حیرت انگیز تاریخی توده است که«گله مند»
است و حرص اش در آمده است؛ و برای همین هم از روی کینه و عقده و حرص اش آن را«
اغتشاشات پراکنده» و « طراحی انفعالی و ناشیانه» و « جزیی» می خواند. خامنه ای دیر
یا زود خواهد دید که آنچه او چنین می نامد چگونه دودمان او و مشتی پاسدارش را به
باد خواهد داد.
پیشرفت
های جنبش
اکنون
و نسبت به روزهای آغازین این خیزش انقلابی نوین وضع از نظر کمی و کیفیت تا حدود زیا دی فرق
کرده است. خیزش انقلابی فراگیرتر و جان دارتر و استخوان دارتر از پیش شده است و به
اصطلاح بیشتر روی ریل افتاده است.
اکنون
دختران و پسران جوان پیشرو و همچنین دانشجویان و دانش آموزان بیشتر نیروهای خود را
در تقابل با نیروهای دشمن محک زده اند و از نیرو و قدرت واقعی خود بیشتر آگاه شده
و در نتیجه بسیار پرجوش و خروش تر از گذشته شده اند و روزی نیست که یک گروه
دانشجویی( و در آینده دانش آموزی) پیشرو و مبارز مخفی اعلام موجودیت نکند.
اکنون
و با اعتصاب کسبه که روز به روز به تعداشان در اعتصاب ها افزوده می شود، نیروهای
جنبش بیشتر از روزهای آغازین شده است.
اکنون در کردستان این چشم و چراغ ایران، جنبش توده ها فراگیر شده و به اوج نوینی رسیده است.
اکنون و با آغاز اعتصاب کارگران خون تازه ای
به جنبش داده شده و جنبش به تحرک بیشتری
کشانده شده است و دیر نیست که با پیوستن اکثریت طبقه ی کارگر به جنبش، رادیکالیسم
و اعتلا و تکامل بیشتری در آن به وجود آید.
اکنون و با پیوستن وکلا که دیگر به دادن بیانیه
بسنده نکرده و دست به گردهمایی زدند امید آن می رود که لایه های میانی و مرفه
جامعه در مبارزات انقلابی کنونی فعال تر شده و به اقدامات عملی بیشتری دست به
زنند.
چنانکه
دیده می شود خامنه ای و هسته ی سخت قدرت که مرکز آن بیت رهبری است، سخت مچل شده و
در آینده مچل تر از این نیز خواهد شد. شدت کنونی سرکوب نتوانسته جنبش را به رکود
بکشاند و بنابراین آنها ناچارند یا سرکوب را به شدیدترین اشکالی که توانایی آن را دارند
برسانند و یا دست به عقب نشینی زنند. تمامی توده ها آماده اند تا در صورت دست زدن
به هر کدام از این اقدامات، واکنشی در خور را سازمان دهند.
درود بر دانشجویان و دانش آموزان دختر و پسر این پیشگامان
جنبش بزرگ
درود بر توده های مبارز کرد
درود بر کارگران مبارز اعتصابی
درود بر کسبه ی آزادیخواه
درود بر وکلای مبارز
مرگ بر خامنه ای
مرگ بر جمهوری اسلامی
برقرار باد جمهوری دموکراتیک خلق به رهبری طبقه ی کارگر
گروه مائوئیستی راه سرخ
ایران
21
مهر 1401
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر