گروگان گرفتن زندانیان کشور

 

گروگان گرفتن زندانیان کشور برای جلوگیری از تداوم انقلاب

 

اخباری که عامدانه جورواجور است

از اخباری که سران حکومت در مورد حوادث اوین می دهند چند نکته بارز است:

یکی این که چند وچون جنایتی که در اوین صورت گرفته بسیار پیچیده تر و گسترده تر از آنی است که حکومتیان می گویند. اکنون آنها به خوبی می دانند که مردم به اخبارشان اعتماد ندارند و بنابراین به گونه ای اخبار را می دهند که مردم خود آنها را ساخته و ابعادی برای اقدامات جنایت بار رژیم در زندان اوین تصور کنند. این تصورات می تواند با واقعیت تطبیق کند و می تواند کم تر و یا بیشتر از آن باشد. در هر صورت هر چقدر هم که مردم دامنه ی این جنایت را بزرگ تر تصور کنند از نظر جمهوری اسلامی خوب و مفید است.

آنها بها احتمال نه اتفاقی و بر مبنای ناهماهنگی بین بخش ها، بلکه عامدانه اخبار جورواجور و ضد و نقیض می دهند تا مردم را به حدس و گمان وا دارند و به ویژه به مرور آنها را عصبی کنند و از نظر روانی دچار گونه ای انفعال و وابسته به اخباری که بخشا قطره چکا نی از سوی حکومت می رسد.

مساله ی ابتکار عمل در مبارزه

دوم این که اجازه ندهند که ابتکار عمل در مبارزه به دست مردم بیفتد و آن را در دست خود بگیرند و بر این مبنا بتوانند از نظر روانی و عملی بر کنش توده ها مسلط شده و آن را یا به انفعال کشانده و یا به مسیری که خود می خواهند هدایت کنند.  

طی یک ماه گذشته خامنه ای و پاسداران اش هر حرکت توده های مردم را به ویژه در روزهای شنبه با حرکت جنایت باری، از نظر خودشان خنثی کرده اند؛ به این معنا که هر ضربه ی توده ها را با ضربه ای پاسخ داده اند. یک بار موشک به اقلیم کردستان شلیک کردند؛ بار دیگر جمعه ی خونین زاهدان را به پا کردند؛ یک بار به دانشگاه شریف حمله کردند و این شنبه به زندان اوین.

 به این ترتیب آنها یک رشته برنامه و نقشه در تقابل با جنبش تدوین کرده اند که به مرور به اجرا در آورده اند. مراکزی که تا کنون اقدامات بر مبنای این برنامه و نقشه را صورت داده اند ملت های ستمدیده، دانشجویان و زندانیان سیاسی بوده است. تمامی این ها و به ویژه این آخری که زندان اوین بوده است دقیقا برای میخکوب کردن مردم و گرفتن ابتکار عمل در دست و تابع کردن مبارزات توده ها به حرکات خود و در نهایت به انفعال کشاندن آنها بوده است.

اعلام گروگان گرفتن زندانیان

و سوم این که به گونه ای برای مردم این تصور و فکر را به وجود آورند که اتفاقات در دو زندان رشت و اوین نشانگر نوعی گروگان گیری است و بیان این است که جمهوری اسلامی برای ماندنش از هیچ جنایتی رویگردان نیست و چنانچه قرار باشد برود جان گروگان ها یعنی زندانیان که طبعا بیشتر منظور زندانیان سیاسی و عقیدتی است( گرچه جان همه ی زندانیان در خطر است و این احتمال نیز هست که بسیاری از خانواده های بازداشت شده گان هنوز ندانند که فرزندان بازداشت شده شان کجا هستند) در خطر قرار خواهدگرفت.

در حقیقت منظور خامنه ای از این که«غلط می کنند بخواهند جمهوری اسلامی را سرنگون کنند» و یا این که جمهوری اسلامی «درخت تناور» است درست در این است که برنامه ها و نقشه های جنایت بار گوناگونی که مرحله به مرحله و پا به پای پیشرفت جنبش پیش خواهد رفت و شدت خواهد گرفت در دست اجرا دارند که یکی از مهم ترین آنها گروگان گرفتن زندانیان است. البته آنها به خوبی می دانند که چنین اقداماتی کوبیدن میخ آخر بر تابوت شان است.

 به طور کلی صحبت شان این است که اگر قرار باشد جمهوری اسلامی سرنگون شود و ما برویم، ملت ایران باید هزینه ی بسیار گزافی بابت آن بپردازد.

روشن است که تنها می خواهند بمانند و به هر قیمتی.  

راه حل جلوگیری از کشتارهای بیشتر   

ضعف اساسی کنونی انقلاب عدم پیوستن طبقات دیگر جامعه است که می توانند با اعتصاب و دیگر شکل های مبارزه وضع را به نفع انقلاب تغییر دهند و بر ضد ارتجاع بگردانند.

این میان مهم ترین بخش ها، طبقه ی کارگر است که تا کنون تنها کارگران پیمانی نفت در پالایشگاه آبادان و نیز پتروشیمی عسلویه و چند جای دیگر دست به اعتصاب زده اند و این به هیچ وجه کافی نیست.

 چنانچه طبقه ی کارگر به یاری هم طبقه ای های خود و نیز تمامی زنان و جوانان دلاور درگیر در مبارزه بشتابد و در موسسات و کارخانه های کلیدی کشور دست به اعتصاب بزند، هم نیروی جنبش بسیار قوی تر می شود، هم ریزش نیروهای دشمن شدت بیشتری می گیرد و بیت رهبری زیر پایش بیشتر خالی می شود و هم ابتکار عمل در مبارزه به دست توده ها می افتد.

زنده باد انقلاب

مرگ بر جمهوری اسلامی

برقرار باد جمهوری دموکراتیک خلق ایران به رهبری طبقه ی کارگر

گروه مائوئیستی راه سرخ

ایران

25 مهر 1401