خشم توده های فنوج از پاسداران و نیروهای انتظامی جنایتکار
خروش توده ها در فنوج
در فنوج بلوچستان نیروهای پاسدار و انتظامی دو موتورسیکلت را دنبال می کنند و آن ها را زیرمی گیرند. یک بلوچ جوان جان می بازد و سه نفر دیگر به سختی مجروح می شوند که حال یکی از آنها وخیم گزارش شده است.
توده های بلوچ در فنوج از این اقدام نیروهای پاسدار و انتظامی به خشم و خروش آمده و در اعتراض به آن پیرامون پاسگاه شهر جمع می شوند( ما هنوز نمی دانیم که در پی این جمع شدن جز شعار دادن چه اتفاقی افتاده است). نیروهای پاسگاه دست به تیراندازی با گلوله جنگی می زنند که در نتیجه ی این تیراندازی ها سه نفر مجروح می شوند کنند که حال یکی از آنها نیز خوب نیست.
در این که نیروهای سپاه و انتظامی دیواری کوتاه تر از بلوچستان و کردستان و به اصطلاح کم هزینه تر از کشتار توده های ستمدیده ی بلوچ و کرد نیافته اند شکی نیست. آنها به بهانه های گوناگون در این مناطق و به ویژه در بلوچستان کشتار می کنند و مردم بیشتری را به خاک و خون می کشند.
در کنار این کشتارها که همه روزه انجام می شود بیدادگاه ها و قاضیان خونخوار و جنایتکار بلوچستان و کردستان مداوما حکم اعدام برای جوانان مبارز بلوچ و کرد می دهند. و این تازه جدا از حملات شیمیایی ای است که به وسیله سازمان حفاظت سپاه و اطلاعات جمهوری اسلامی به مدارس این مناطق به ویژه کردستان می شود.
به این ترتیب خامنه ای و سران پاسدارش برای این که کشتارعمومی توده ها در سراسر ایران قطع نشود، از یک سو بار اصلی کشتار را به این دو منطقه و به ویژه بلوچستان کشانده اند و از سوی دیگر به وسیله ی احکام اعدام برای جوانان بلوچ و کرد آن را شدت بخشیده اند. اگر این کشتارهای و صدور احکام اعدام را در مناطق اشاره شده در کنار حملات شیمیایی به مدارس و افتادن به جان زنان برای بی حجابی قرار دهیم آن گاه این مساله بیشتر خود را نشان می دهد که خامنه ای و سران پاسدارش تلاش می کنند که ابتکار عمل را در مقابل توده ها از دست ندهند و مرکز این ابتکار عمل هم باید سرکوب متوالی و به شکل های گوناگون جنبش توده ها و به ویژه پیشروان آنها و گرفتن هر گونه تحرک در مسیر تکامل انقلاب از جانب آن ها باشد.
واکنش توده های فنوج و گردآمدن در مقابل پاسگاه شهر در اعتراض به چنین کشتارهایی است و در آینده به جای این که این کشتارهای و اعدام ها و حملات شیمیایی بتواند توده ها را مرعوب سازد این توده ها خواهند بود که دست به مرعوب کردن سران حکومت خواهند زد.
ترور یک امام جمعه و عضو مجلس خبرگان در بابلسر
عباسعلی سلیمانی عضو کنونی مجلس خبرگان و به مدت 17 سال از( از سال 80 تا 97) نماینده خامنه ای در بلوچستان و امام جمعه زاهدان و سپس امام جمعه کاشان بوده است. آخوندی از مریدان ابلیس و فاسد و کثیف و هرزه که نفرت و خشم و کینه ی بسیاری را در میان مردم بلوچ و بابلسر برانگیخته بود.
وی امروز در بابلسر به وسیله ی فردی که گفته می شود از نگهبانان بانک بوده است ترور و به دیار مریدان ابلیس فرستاده شد.
از اخباری که تا کنون رسیده کمتر به نظر می رسد که این اقدامی از جانب خود حکومت یعنی تسویه حساب های درونی و یا خودزنی برای آتو کردن آن برای سرکوب بیشتر جنبش توده ها و اعدام ها باشد؛ هرچند که این امکان ها را در مورد هر تروری که شکی در آن می رود می توان در نظر داشت.
ترورهای انقلابی و نیرو بخش
در کل این ترورها را خواه خود به خودی و خلق الساعه ای و عکس العملی( که به نظر می رسد این ترور که فردی بازنشسته ی نیروهای انتظامی و مسن آن را انجام داده است از این زمره باشد) به دلیل خشم و کینه و نفرت انباشته شده در توده ها از حکومت باشند، و خواه آگاهانه و با برنامه و به وسیله ی گروه های مبارز انقلابی - نظامی خودجوش و یا سازمانی، باید یکی از شکل های مهم اما هنوز غیرعمده ی مبارزه در انقلاب کنونی دانست. مبارزه ای در جبهه ی نظامی. جبهه ای که بهترین شکل حرکت آن در حال حاضر می تواند همین ترورها و حمله به پاسگاه های کوچک دور از مرکز برای به دست آوردن سلاح و به آتش کشیدن مراکز حکومت آخوندی باشد. می توان یورش توده ای به کلانتری ها و پاسگاه ها در متن خود جنبش را که از حوزه ی«مبارزه ی مسالمت آمیز» و «نافرمانی مدنی» خارج می شود و به حوزه ی مبارزه ی قهرآمیز و«غیرمدنی» پا می گذارد نیز از این زمره دانست.
این
جبهه تا آنجا که آگاهانه و کنترل شده و با
برنامه پیش می رود، در شرایط کنونی از تکامل مبارزه ی توده، باید از هر گونه
عملیات گسترده که نیاز به جمعی زیاد داشته
باشد دوری کند و به وسیله ی گروه های بسیار کوچک، پراکنده و پخش شده در تمامی کشور
صورت گیرد. گروه هایی که مسائل پنهانکاری را به شدیدترین شکل خود عملی می کند و به
عملیاتی همانند آنچه که در بالا بیان شد دست می زنند.
مرگ بر عوامل و مزدوران ولایت فقیه
زنده باد انقلاب توده ها
برقرار باد جمهوری دموکراتیک خلق به رهبری طبقه ی کارگر
گروه
مائوئیستی راه سرخ
ایران
ششم
اردیبهشت 1401
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر