درباره ی نشست «گفتگو برای نجات ملی» و سیاست طبقه ی کارگر
همان گونه که می شد پیش بینی کرد گرایش های گوناگون خواه در سرمایه داران ملی لیبرال و خواه میان اصلاح
طلبان حکومتی میل به گردهمایی پیدا کرده اند و دیر یا زود احزاب اصلی و خرده جریان های این طبقه به یکدیگر نزدیک و متحد می شوند. تشکیل جلسه ی «گفتگو برای نجات ایران» در فضای مجازی گامی است در این راه.
نزدیک شدن اصلاح طلبان به جریان های جبهه ی ملی
در واقع اگر در گذشته جریان های جبهه ی ملی و نهضت آزادی که نماینده گان اصلی سرمایه داران ملی در کشور ما هستند دنباله رو جریان های اصلاح طلبان حکومتی( حزب کارگزاران و جبهه ی مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی) بودند اکنون وضع تا حدودی می رود تا برعکس شود و این جریان های گوناگون اصلاح طلبان حکومتی هستند که کمابیش خط مشی احزاب جبهه ی ملی و نهضت آزادی و دیگر احزاب این جریان طبقاتی را دنبال می کنند. نکته اصلی این اتحاد گذر از خامنه ای و حکومت ولایت فقیه و قانون اساسی آن، برگزاری همه پرسی، انتخابات آزاد و تشکیل مجلس مؤسسان و در بهترین حالت تشکیل یک جمهوری دموکراتیک بورژوازی( دقیق تر دیکتاتوری سرمایه داران ملی) می باشد.
دو گرایش اساسی در جبهه ی نجات ملی
گرایش اول: تقابل با دو قطب راست دینی و سلطنت طلب
این جریان نخست در مقابل دو جریان راست قرار می گیرد:
یکی در مقابل طبقه ی حاکم بر ایران یعنی سرمایه داران وابسته ی حاکم که از نظر اقتصادی اساسا مزدور و نوکر انحصارات امپریالیستی غربی هستند اما به دلیل شرایط خاص این حکومت که استبدادی دینی است و همچون وصله ای ناجور به اقتصاد و سیاست و فرهنگ کشور و بنابراین نه آن جور و آنچنان که امپریالیست ها می خواهند، این طبقات تا حدودی و در حد مانور بین قدرت های غربی و شرقی نوسان می کنند و با برخی ماجراجویی های جانبی در منطقه برای فشار بر امپریالیست ها برای بقای خود تلاش می کنند.
و دوم در مقابل دارودسته های سلطنت طلب یا سرمایه داران وابسته به امپریالیسم که اکنون در خارج از کشور متشکل هستند و نماینده ی اصلی آن ها رضا پهلوی است و به طور کلی در مقابل امپریالیست های غربی. شکی نیست که آنها در این مبارزه دچار تردید و تزلزل بسیار هستند و توان مورد نیاز برای مبارزه با امپریالیست ها و نوکران سلطنت طلب آنها را ندارند. گفتنی است که در میان سرمایه داران ملی، جریان های مشروطه خواه و سلطنت طلب موجود است اما این ها مانند پنجاه سال پیش قوی نیستند.
گرایش دوم : تقابل با طبقه ی کارگر
گرایش اساسی دوم جریان های شرکت کننده در نشست «گفتگو برای نجات ایران» در مقابل طبقه ی کارگر، کشاورزان و لایه های خرده بورژوازی است. این جریان تلاش می کند با برخی شعارها علیه دو قطب بیان شده در بالا این طبقات را به دنبال خود بکشد و رهبری انقلاب ایران را به دست خود بگیرد. روال کار چنین است که این جریان ها تلاش خواهند کرد که لایه های مرفه خرده بورژوازی را به دنبال خود بکشند( هم اکنون بخش هایی از نمایندگان این لایه ها که عنوان سوسیال دموکرات و«چپ» را یدک می کشند به این جریان پیوسته اند و در صورت استحکام بیشتر دیر یا زود عده ی بیشتری و احتمالا جریان های بیشتری از «شبه چپ» رویزیونیستی به سوی آن کشیده می شوند) و از طریق این ها لایه های میانی و تهیدست و در نهایت و به دنبال اینان طبقه کارگر و کشاورزان را به زیر رهبری خویش کشانند. هدف اساسی اینان از این مبارزه، پیشگیری از تبدیل خیزش و انقلاب جاری به یک انقلاب دموکراتیک نوین به رهبری طبقه ی کارگر و ایجاد نظامی است که به محض رسیدن به قدرت رو به سوی تغییرات سوسیالیستی داشته باشد.
سیاست ما در قبال جریان های متشکل شده در جبهه ی نجات ملی
سیاست ما در قبال این جریان از دو بخش اتحاد و مبارزه تشکیل می شود: از یک سو از تشکیل این جریان در مقابل دو قطب حکومت استبدادی دینی و سلطنت طلب و تمایل برای برقراری یک دموکراسی بورژوایی استقبال می کنیم و از سوی و از موضع ایجاد یک جمهوری دموکراتیک خلق به رهبری طبقه ی کارگر با آن مبارزه خواهیم کرد.
پشتیبانی از مبارزه علیه حکومت اسلامی و سلطنت طلبان و امپریالیست ها
الف - قطب نخست پشتیبانی از هر مبارزه ی عملی است که این جریان ها علیه ولایت فقیه و طبقه ی مسلط بر ایران و در درجه ی نخست علیه باند و جناح خامنه ای و دفتر وی انجام می دهند. در کنار این، طبقه ی کارگر همچنین از هر مبارزه ی عملی این طبقه علیه جریان های سلطنت طلب و امپریالیست ها پشتیبانی می کند و در عین حال هر گونه سازشکاری، تردید و تزلزل و عقب نشینی در مبارزه با این دو جریان ارتجاعی را افشا کرده و با آن خواهد جنگید.
مبارزه با گرایش های ضد کارگری
ب - قطب دوم مبارزه با گرایش های ضد کارگری و تلاش برای کشاندن طبقه ی کارگر به زیر رهبری این جریان است. ما باید با تمامی نیروی خود خط فاصل روشنی بین هر گونه مبارزه ی طبقه ی کارگر با مبارزات این طبقات خواه با خامنه ای و باند و جناح اش و خواه با سلطنت طلبان بکشیم و با تمامی تلاش های آنها برای تحمیل راه های اصلاح طلبانه، گذار مسالمت آمیز و مقاومت مدنی صرف و تلاش های مماشات جویانه ی آنها فائق آییم.
وظیفه ی ما جذب لایه های تهیدست و میانی طبقه ی خرده بورژوازی و به دنبال آن کشیدن لایه های مرفه این طبقه به زیر رهبری طبقه ی کارگر برای برقراری یک جمهوری دموکراتیک خلق یعنی یک دموکراسی توده ای به رهبری طبقه ی کارگراست.
گروه مائوئیستی راه سرخ
ایران
دوم اردیبهشت 1402
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر