اتحاد توده های بلوچ و راهپیمایی های ده ها هزار نفری
و
برخی ویژگی های جنبش در ایران
از آن سوی خامنه ای و سران بسیج و سپاه اش در شرایط یک عقب نشینی تحمیل شده به خود قرار گرفتند. آنها بی نتیجه بودن کشتار نزدیک به صد و سی تن از جوانان بلوچ را در زاهدان و خاش دیدند. کشتاری که نه تنها منجر به سکوت در بلوچستان و از آن مهم تر در ایران نشد بلکه وضع را بدتر از پیش کرد و توده های بیشتری از مردم بلوچ را به جنبش و انقلاب کشاند.
ویژگی های جنبش در بلوچستان
در حقیقت هم، آنچه در حال حاضر ویژگی جنبش توده های سنی بلوچ است و آن را از جنبش های دیگر در سراسر ایران متمایز می کند، جدا از درگیری ها و حملات به مراکز اداری و نظامی حکومت که به دلیل کشتارهای حکومت در این منطقه، شدت بیشتری نسبت به دیگر شهرهای ایران دارد، همین شرکت توده ها در نمازهای جمعه و راهپیمایی های پس از آن است. بلوچ های ما ده ها هزار نفری در این نمازهای جمعه و راه پیمایی ها شرکت می کنند و شجاعانه به مبارزه با حکومت اسلامی دست می زنند و با توجه به این که جنبش در این منطقه تنها شهری نیست بلکه شهری و روستایی است، این پیوستن شان به راهپیمایی ها و انقلاب نیز به گونه ای تصاعدی در حال بالا رفتن است.
ویژگی های جنبش در مناطق مرکزی و تفاوت آن با جنبش توده های بلوچستان
اما در مراکز ایران به این دلیل که مردم مستقیما با روحانیون و حکام ستمگر و فاسد شیعه درگیر و در مبارزه اند، جدا از این که مساله ی شرکت در نماز های جمعه خود به خود منتفی است، حکومت تا کنون از شرایطی که گردهمایی ها و راهپیمایی هایی بزرگ را ممکن کند با ضرب سرکوب شدید و کشتار و بازداشت ده هزار نفری جلوگیری کرده است. از این رو، مساله در این مناطق نبودن امکان برپایی گردهمایی ها و راهپیمایی های ده ها و صدها هزارنفری و میلیونی در شرایط کنونی است.
به این ترتیب جنبش در مناطق مرکزی جدا از اشکال شعارنویسی و آتش زدن بیلبوردها و شعارهای شبانه از درون خانه ها... بیشتر به شکل همین خیزش های پراکنده ی خیابانی و اعتصاب هایی که هنوز فراگیر و سراسری نشده است و نیز برگزاری گرامیداشت جانباخته گان است.
اشاره ای به آینده ی انقلاب
با این همه، آنچه این جمعه ی بلوچستان نشان داد در حقیقت آینده ی ایران است. بر مبنای شکل تکامل جنبش و انقلاب در بلوچستان می توان این نتیجه را گرفت که چنانچه خامنه ای و پاسداران اش اشکال سرکوب را شدیدتر کنند، نه تنها آتش جنبش به خاموشی نخواهد گرایید بلکه این امکان که توده ها به گونه ای ده ها و صدها هزار نفری به خیابان بیایند بیشتر خواهد شد.
گرچه پای عوامل گوناگونی برای رسیدن دیر یا زود به چنین گردهمایی ها و راهپیمایی هایی به میان می آید و از جمله شکل هایی که حکومت مرتجع برای تقابل با جنبش توده ها در پیش خواهد گرفت، یعنی شکل های شدت بخشیدن به سرکوب و شکل های عقب نشینی، دارای اهمیت ویژه ای در اشکال تکامل انقلاب است، اما به هر حال در فرایند انقلاب، توده ها وارد این مرحله که می توان آن را یکی از مراحل مهم انقلاب دانست( اعتصابات سیاسی و اقتصادی سراسری همه ی طبقاتی که اعتصاب یکی از شکل های مبارزه شان است نیز یک مرحله ی مهم است) خواهند شد و در سراسر ایران به چنین گردهمایی ها و راهپیمایی ها دست خواهند زد.
حمله به مراکز بسیج و دفاتر نمایندگان و حوزه های علمیه و ...
نکته ی دیگری که می توان در مورد ویژگی های جنبش در مناطق مرکزی پیش کشید، جلوگیری حکومت از گردهمایی و راهپیمایی ها پراکنده ی خیابانی است که به وسیله ی برقراری شکل هایی از حکومت نظامی صورت می گیرد.
این امر موجب نشده که جنبش ضعیف بشود و به انفعال گراید، بلکه از یک سو موجب گردیده که آنچه از آن پیشگیری شده است در جایی دیگر و با گستره و شدت بیشتری بروز کند( مثلا در راهپیمایی بزرگ کرج و یا فولاد شهر)، و از سوی دیگر به شکل هایی که جانبی بوده اند امکان داده به گونه ای افزون تر رشد پیدا کنند.
در اینجا منظور جدا از برخی اشکال جانبی مبارزه مانند عمامه پرانی و یا رقصیدن و جشن و شادی به راه انداختن در خیابان ها بیشتر شدن حمله ها به مراکز بسیج و نیروهای نظامی است.
به بیانی دیگر بند آوردن حرکت در خیابان، منجر به ایستادن جنبش نشده است بلکه منجر به این شده که جنبش منافذ و مجراها و شکل های دیگری را که یا تا کنون از آنها استفاده نشده و یا جریان و شدت آنها ضعیف بوده است بیشتر به جریان اندازد و قوی کند. مجراهایی که نشانه های ایجاد تنوع در شکل های مبارزه و نیز شدت گرفتن بیشتر مبارزه ی توده هاست.
هر گونه سرکوب وحشیانه ی توده ها و در هر جای ایران، اجرای هر گونه دسیسه بر علیه جنبش توده ها، اجرای احکام اعدام جوانانی که گناه شان این بوده که این رژیم را نخواسته اند از جانب حکومت متحجر و مرتجع، نه تنها جنبش و انقلاب را متوقف نخواهد کرد بلکه چنان که به ویژه بلوچستان و کردستان نشان داده اند آن را در مسیر شدت گرفتن تضادهای بین توده ها و حکومت جانی و فاسد خامنه ای و پاسداران اش قرار خواهد داد و روز مرگ و نابودی حکومت را پیش خواهد انداخت.
درود بر توده های ستمدیده و مبارز بلوچ
درود به خلق مبارز ایران
مرگ بر خامنه ای
مرگ بر جمهوری اسلامی
برقرار باد جمهوری دموکراتیک خلق به رهبری طبقه ی کارگر
گروه
مائوئیستی راه سرخ
ایران
20
آبان 1401
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر