اوج گیری خیزش توده ها
تکامل
مبارزه ی کنونی
اگر مبارزه کنونی که طی روزهای اخیر در حال گسترش از شهرهای بزرگ به شهرهای کوچک و شهر- روستاها است ادامه یابد، گستره ی آن تمامی ایران را در بر خواهد گرفت و جنبشی بسیار بزرگ تر از آنچه اکنون هست خواهد شد. این اوج گیری جنبش در پی تهاجم و سرکوبی رخ می دهد که اوج آن به قتل رسیدن مهسا امینی است.
شکل مبارزه
این مبارزه تا کنون در مجموع نسبتا مسالمت آمیز و نیز تا حدودی دفاعی بوده اما هر چه می گذرد از صورت مسالمت آمیز و دفاعی بیرون آمده و شکل قهری و تهاجمی به خود می گیرد. عبارتی که اکنون در بیشتر درگیری ها از جانب توده ها شنیده می شود این است:
و این شیرزنان و شیرمردان ایران اند که به تنبیه مزدوران و دشمنان توده ها دست می زنند. موتورها و ماشین هاشان را به آتش می کشند و خودشان را به مشت و لگد می گیرند.
از سوی دیگر، توده های مردم از مرد و زن و در کنار هم به خامنه ای و آخوند و سپاه و بسیجی فحش های آب نکشیده و چارواداری می دهند و جلوی دشنام دادن شان را نمی شود گرفت. و می دانیم که دشنام آن هم در مبارزه ی سیاسی زمانی به میان می آید که کارد به استخوان می رسد و عبارات و شعارهای سیاسی نمی تواند آن کینه و خشم فرو خورده و پنهان شده را بیان کند و در نتیجه توده های مردم حد اعلای کینه و خشم خود را به وسیله چنین عباراتی بروز می دهند .
همچنین این دشنام ها از سوی توده ها به راس حکومتی داده می شود که خود و آخوندها و سران پاسدار گرگ صفت اش را در پرده ی تقدسی دروغین و در لابلای مظلوم نمایی هایی کثیف پنهان کرده است(یکی از این آخوندها می گفت «دولت در این قضیه ی به وجود آمده مظلوم واقع شده است» و یکی دیگر گفت که «می خواستند اربعین را تحت الشعاع قرار دهند») و در نتیجه همچون پتکی بر سر این مغزهای متحجر و منجمد فرود آمده و پرده ی این تقدس و مظلوم نمایی های دروغین شان را می درد و این موجودات ریاکار و خودپرست را به شدیدترین وجهی تحقیر می کند.
تکامل مبارزه
در حال حاضر محتمل ترین شکل تکامل مبارزه، تغییر وضعیت جنبش از وضع نسبتا مسالمت کنونی به وضعیت تهاجمی و شورش ها و قیام هاست. این چنین تغییری هم می تواند از تکامل مبارزات جاری و گستره و ابعاد آن و نیز تعمیق خواست های توده ها که سرنگونی خامنه ای و جمهوری اسلامی است ناشی گردد و هم در صورت برخورد تهاجمی نیروهای سپاه سرکوب خامنه ای به وجود آید.
چنان که دیده می شود توده های مردم همواره می گویند که «گشت ارشاد بهانه است هدف خود نظام است» و «ما جمهوری اسلامی نمی خوایم نمی خوایم» و در نهایت« می کشم می کشم هر آنکه خواهرم کشت» و از سوی دیگر به کلانتری ها و فرمانداری ها حمله می کنند و آنها را به آتش می کشند.( و این همه در حالی صورت می گیرد که خامنه ای در آبان 98 هزار و پانصد نفر را کشت و در مبارزات بزرگ کشاورزان اصفهان تا آنجا که توانست تفنگ های ساچمه ای اش را به کار گرفت و بسیاری را کور و معیوب کرد.)
در هر دو صورت اخیر خواه تکامل در نتیجه خود مبارزات و خواه در نتیجه تهاجم سپاه سرکوب فریاد«بزنید این بی شرف را» گسترش و تکامل خواهد یافت و به « بُکشید این بی شرف ها را» تبدیل خواهد شد.
هشتگ و کف خیابان
مبارزه ی جاری همواره دو وجه داشته است: وجه نظری و وجه عملی.
در دوران کنونی که اینترنت وجود دارد بخش مهمی از وجه نظری مبارزه به فضای مجازی و هشتگ سازی و به اشکال تصویری و گرفتن فیلم منتقل شده است. در تاثیر این مبارزه ی نظری در تکامل ذهنی تمامی طبقات خلقی و در مبارزه ی طبقاتی جاری در ایران تردیدی نیست.
اما تجربه ی ایران و دیگر کشورها به ویژه در بهار عربی و نیز مرگ جورج فلوید نشان داد که توده های مردم و به ویژه نسل جوان به خوبی می دانند که مبارزه در عرصه ی ذهنی و نظری بخشی از مبارزه و در واقع بخش کوچکی از مبارزه ی واقعی است و بخش بزرگ تر مبارزه به مبارزه ی عملی و به کف خیابان تعلق دارد. اینجاست که تقابل نیروها در عمل صورت می گیرد و عیار آنها مشخص می شود. توده های مردم به خوبی پی برده اند که هشتگ سازی زمانی دارد و مبارزه در کف خیابان زمانی؛ و در عین حال مبارزه عملی و در کف خیابان مهم تر است از مبارزه ی نظری. این است که شعار می دهند:« فقط کف خیابان به دست می یاد حق مون».
اگر مبارزه کنونی که طی روزهای اخیر در حال گسترش از شهرهای بزرگ به شهرهای کوچک و شهر- روستاها است ادامه یابد، گستره ی آن تمامی ایران را در بر خواهد گرفت و جنبشی بسیار بزرگ تر از آنچه اکنون هست خواهد شد. این اوج گیری جنبش در پی تهاجم و سرکوبی رخ می دهد که اوج آن به قتل رسیدن مهسا امینی است.
شکل مبارزه
این مبارزه تا کنون در مجموع نسبتا مسالمت آمیز و نیز تا حدودی دفاعی بوده اما هر چه می گذرد از صورت مسالمت آمیز و دفاعی بیرون آمده و شکل قهری و تهاجمی به خود می گیرد. عبارتی که اکنون در بیشتر درگیری ها از جانب توده ها شنیده می شود این است:
و این شیرزنان و شیرمردان ایران اند که به تنبیه مزدوران و دشمنان توده ها دست می زنند. موتورها و ماشین هاشان را به آتش می کشند و خودشان را به مشت و لگد می گیرند.
از سوی دیگر، توده های مردم از مرد و زن و در کنار هم به خامنه ای و آخوند و سپاه و بسیجی فحش های آب نکشیده و چارواداری می دهند و جلوی دشنام دادن شان را نمی شود گرفت. و می دانیم که دشنام آن هم در مبارزه ی سیاسی زمانی به میان می آید که کارد به استخوان می رسد و عبارات و شعارهای سیاسی نمی تواند آن کینه و خشم فرو خورده و پنهان شده را بیان کند و در نتیجه توده های مردم حد اعلای کینه و خشم خود را به وسیله چنین عباراتی بروز می دهند .
همچنین این دشنام ها از سوی توده ها به راس حکومتی داده می شود که خود و آخوندها و سران پاسدار گرگ صفت اش را در پرده ی تقدسی دروغین و در لابلای مظلوم نمایی هایی کثیف پنهان کرده است(یکی از این آخوندها می گفت «دولت در این قضیه ی به وجود آمده مظلوم واقع شده است» و یکی دیگر گفت که «می خواستند اربعین را تحت الشعاع قرار دهند») و در نتیجه همچون پتکی بر سر این مغزهای متحجر و منجمد فرود آمده و پرده ی این تقدس و مظلوم نمایی های دروغین شان را می درد و این موجودات ریاکار و خودپرست را به شدیدترین وجهی تحقیر می کند.
تکامل مبارزه
در حال حاضر محتمل ترین شکل تکامل مبارزه، تغییر وضعیت جنبش از وضع نسبتا مسالمت کنونی به وضعیت تهاجمی و شورش ها و قیام هاست. این چنین تغییری هم می تواند از تکامل مبارزات جاری و گستره و ابعاد آن و نیز تعمیق خواست های توده ها که سرنگونی خامنه ای و جمهوری اسلامی است ناشی گردد و هم در صورت برخورد تهاجمی نیروهای سپاه سرکوب خامنه ای به وجود آید.
چنان که دیده می شود توده های مردم همواره می گویند که «گشت ارشاد بهانه است هدف خود نظام است» و «ما جمهوری اسلامی نمی خوایم نمی خوایم» و در نهایت« می کشم می کشم هر آنکه خواهرم کشت» و از سوی دیگر به کلانتری ها و فرمانداری ها حمله می کنند و آنها را به آتش می کشند.( و این همه در حالی صورت می گیرد که خامنه ای در آبان 98 هزار و پانصد نفر را کشت و در مبارزات بزرگ کشاورزان اصفهان تا آنجا که توانست تفنگ های ساچمه ای اش را به کار گرفت و بسیاری را کور و معیوب کرد.)
در هر دو صورت اخیر خواه تکامل در نتیجه خود مبارزات و خواه در نتیجه تهاجم سپاه سرکوب فریاد«بزنید این بی شرف را» گسترش و تکامل خواهد یافت و به « بُکشید این بی شرف ها را» تبدیل خواهد شد.
هشتگ و کف خیابان
مبارزه ی جاری همواره دو وجه داشته است: وجه نظری و وجه عملی.
در دوران کنونی که اینترنت وجود دارد بخش مهمی از وجه نظری مبارزه به فضای مجازی و هشتگ سازی و به اشکال تصویری و گرفتن فیلم منتقل شده است. در تاثیر این مبارزه ی نظری در تکامل ذهنی تمامی طبقات خلقی و در مبارزه ی طبقاتی جاری در ایران تردیدی نیست.
اما تجربه ی ایران و دیگر کشورها به ویژه در بهار عربی و نیز مرگ جورج فلوید نشان داد که توده های مردم و به ویژه نسل جوان به خوبی می دانند که مبارزه در عرصه ی ذهنی و نظری بخشی از مبارزه و در واقع بخش کوچکی از مبارزه ی واقعی است و بخش بزرگ تر مبارزه به مبارزه ی عملی و به کف خیابان تعلق دارد. اینجاست که تقابل نیروها در عمل صورت می گیرد و عیار آنها مشخص می شود. توده های مردم به خوبی پی برده اند که هشتگ سازی زمانی دارد و مبارزه در کف خیابان زمانی؛ و در عین حال مبارزه عملی و در کف خیابان مهم تر است از مبارزه ی نظری. این است که شعار می دهند:« فقط کف خیابان به دست می یاد حق مون».
زنده باد جنبش آزادیخواهانه ی و دموکراتیک زنان
زنده باد جنبش آزادیخواهانه و دموکراتیک توده ها
مرگ
بر خامنه ای
مرگ
بر جمهوری اسلامی
برقرار
باد جمهوری دموکراتیک خلق به رهبری طبقه ی کارگر
گروه
مائوئیستی راه سرخ
ایران
پنجشنبه
31 شهریور 1401
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر