برخی از بیانیه ها و مقالات منتشر شده به وسیله
ی گروه مائوئیستی راه سرخ ایران
در مورد روز جهانی زن و جنبش زنان(3)
مارس 2023
به مناسب روز جهانی زن
امسال 8 مارس ( 17 اسفند) روز جهانی زن برای زنان
ایران و برای تمامی طبقات مردمی خلق ایران حال و روز و رنگ و بوی دیگری دارد.
6
ماه از مبارزات و خیزشی که آغازگر آن زنان مبارز سقز بودند می گذرد و در این 6 ماه
زنان جنبش و خیزشی را پیش بردند که تا کنون و در تاریخ کشور ما بی سابقه بوده است.
دختران
و زنان مبارز و جان فشان ما، پس از به قتل رساندن مهسا امینی دختر کرد به وسیله ی
دارودسته های افسارگسیخته ی خامنه ای در شهریور 1401 آنچنان و گویی همچون رعد و
برق و چونان پتکی گران بر سر این دیوصفتان
و پلید سیرتان فرود آمدند که هرگز در مخیله شان نمی گنجید.
این
است که تا توانستند دختران و زنان را اسیر گرفتند، شکنجه کردند، کشتند و در گوشه و
کنار انداختند و یا زندان های طولانی برایشان بریدند تا زنان را به سکوت و تمکین و
برده گی کشانند. اما به راستی که مگر در خواب ببینند که قادرند این جنبش زنان را
که جزء بزرگی از مبارز طبقات خلق ایران برای آزادی، دموکراسی، برابری و استقلال
است، خاموش سازند. جنبش زنان ایران، جنبشی تاریخی و بزرگ است و این گونه که نشان
می دهد تا رسیدن به خواست های خود فرو نخواهد نشست.
این جنبش بزرگ پس از برخاستن در ایران، توانست
پشتیبانی زنان مبارز و جنبش زنان را در بسیاری از کشورهای جهان به خود جلب کند و
با خود همراه سازد. اکنون بی تردید دختران و زنان ایران در پیشاپیش زنان زیر ستم
جهان علیه حکومت ها و قوانین اسارت بار مردسالارانه و برای حقوق زنان و برابری با
مردان تلاش و مبارزه می کنند.
جنبش
زنان ایران با وجود همه ی پیشگامی ها و مبارزات جانانه و قربانی دادن های فراوان،
با وجود این که در چشم انداز آن روزهای بزرگ بسیاری آشکار است اما از دو کمبود
اساسی رنج می برد.
یکی
این است که این جنبش با وجود این که سازمان های کوچک و بزرگی در ایران دارد، اما
یک تشکیلات محکم و متحد و سراسری ندارد.
تشکیلاتی که بتواند خواست های زنان را برای رفع ستم های مردسالارانه و پدر
سالارانه بر زنان و آزادی زنان از اسارت های فئودالی قرون وسطایی و «مدرن» سرمایه
داری، و برابری با مردان، به روشن ترین وجه خود تدوین کند و مبارزات زنان را(و مردان را نیز به پشتیبانی خود)
پیرامون آنها سازمان دهد و در سراسر ایران به گونه ای واحد پیش برد. فقدان این امر
تا حدود زیادی به وجود استبداد بر می گردد اما اگر نمی شود تشکیلات علنی سازمان
داد اما می توان تلاش کرد همین سازمان های کوچک و بزرگ زنان را از طریق شبکه های
مخفی به هم ربط داد و سازمان واحد دموکراتیک زنان ایران را تاسیس کرد.
کمبود
دیگر نبود تشکیلات زنان کارگر در ایران است. در بیرون کشور سازمان های زنان کم
نیستند و این سازمان ها اغلب داعیه ی چپ و طبقه ی کارگر را دارند. اما حقیقت این
است که خواه بسیاری از سازمان های کوچک و بزرگ زنان در داخل و خواه این گونه
سازمان های زنان در خارج از کشور بیشتر دارای گرایش های فمینیستی هستند . گرایش
هایی که مانع از ترسیم درست صف خلق و ضد خلق از جانب آنها و صف بندی درست طبقاتی
می شود.
بر
این مبنا به نظر ما سازمان هایی که رهبری عمده و بدنه ی اصلی آن ها زنان کارگر
باشند یکی از نیازهای اساسی جنبش زنان در ایران است. تنها سازمان هایی که زنان
کارگر و زنان روشنفکر کمونیست رهبری اصلی و بدنه ی آن را داشته باشند می توانند
بین خواست های دموکراتیک و سوسیالیستی زنان پل بزنند و جنبش زنان را به بخشی مهم
از کل جنبش دموکراتیک و سوسیالیستی طبقه ی کارگر و خلق ایران بدل سازند.
گروه مائوئیستی راه سرخ
ایران
14
اسفند 1401
مارس 2022
8 مارس روز جهانی مبارزه ی زنان علیه ستم و تبعیض گرامی باد
8
مارس امسال تلاقی کرده است با جنگ امپریالیستی در اوکراین. جنگی که به وسیله ی
سرمایه داران روسیه و اوکراین بر پا شده و سرمایه داران کشورهای آمریکا و اروپا و
ژاپن به طور غیر مستقیم و از طریق نقش در آماده کردن مقدمات آن و نیز کمک همه
جانبه ی نظامی به سرمایه داران اوکراین در آن شرکت داشته و یک پای اساسی آن به
شمار می آیند.
این جنگ در ماهیت خود جنگی
است برای تقسیم دوباره ی مناطق زیر سلطه و نفوذ. جنگی که اساسا برای سهم گیری و
بهره وری اقتصادی و سیاسی و نظامی بین قدرت امپریالیستی روسیه و قدرت های
امپریالیستی آمریکا و اروپا بر پا شده است.
جنگ
سرمایه داران امپریالیست در درجه ی نخست زنان و مردان کارگر و زحمتکش کشورهای اوکراین و روسیه را می بلعد و زندگی آنها را از
نظر اقتصادی و سیاسی و به شدیدترین شکل ممکن زیر تاثیر خود قرار می دهد و در درجه
ی بعد به روی زندگی و معیشت کارگران و زحمتکشان کشورهای جهان و از جمله خود
کشورهای امپریالیست غربی تاثیرات مخرب می گذارد.
چنانچه
جنگ از ابعاد کنونی خود خارج شده و به جنگ مستقیم بین قدرت های امپریالیستی روسیه
و غرب تبدیل شود در ابعادی باور نکردنی موجب کشتار انسان ها می گردد و ویرانی
وحشتناک به بار می آورد و در بدترین حالت ممکن است که در پس چنین جنگی در روی زمین
نه از انسان نشانی بماند و نه از آنچه طی هزاران سال با رنج و زحمت فراوان ایجاد
کرده است.
بر
این مبنا مبارزه ی زنان در تمامی جهان علیه ستم های پدرسالارانه و مرد سالارانه و
برای آزادی و برابری حقوق با مردان با مساله ی مبارزه با جنگ امپریالیست ها در
اوکراین و برای صلح جهانی که جز با برقراری سوسیالیسم و کمونیسم به وجود نخواهد
آمد، گره خورده است.
از سوی دیگر در کشور ما حکام کنونی که دین و
مذهب را بر تمامی وجوه زندگی مردم حاکم کرده اند وجهی سنگین از باورها و تفکرات
شان و به گونه ای همه جانبه علیه زنان است. آنان ستمی نیست در تاریخ نظام های حاکم
که بر زنان نکرده باشند، تحقیری نیست که در درجه ی نخست زنان را شامل آن نکرده
باشند و آزار و اذیتی نیست که به آنان نرسانده باشند.
چنین ستمی در آغاز و بیش
از همه در حق زنان کارگر و کشاورز و زحمتکش شهر و روستا شده است و در درجات بعدی
زنان طبقات میانی قربانیان آن بوده اند.
اما
این ستم و اجحاف که در تمامی ابعاد اقتصادی، سیاسی و فرهنگی و در تمامی شریان های
جامعه جاری است، علیرغم حکومت مذهب و استبداد، مقاومتی را برانگیخته که در طول
تاریخ مبارزات زنان ایران علیه ستم پدرسالارانه و مردسالارانه بی مانند است. برای
نمونه در تاریخ کمتر این گونه بوده است که زنی عمامه ی آخوندی را به زیر پای خود
اندازد و آن را لگد و چنین آخوندها و ریاکاری و مذهب دروغین شان را تحقیر . اما در
این دوران زنی خشمناک از این همه ستم در مرکز مذهب و آخوندها یعنی شهر قم چنین
کرد.
در
حقیقت مبارزه ی زنان که از کوچک ترین آزادی برای بیان اندیشه ها و خواست های خود
بر خوردار نیستند و کوچک ترین امکانی برای گردهمایی و راه پیمایی ندارند چنان بوده
است که اکنون شیرزنان بسیاری در زندان ها به سر می برند و زندان محلی شده است برای
پیگیری و تداوم مبارزات جسورانه و شجاعانه ی آنها. شدت این مبارزات چنان بوده است
که حقد و کینه حکام را نسبت به زنان مبارز زندانی به اعلا درجه خود رسانده است و
این از فشارهایی که بر برخی از پیشروترین زنان در زندان ها وارد می شود و تضیقاتی
که علیه آنها به عمل می آید و نیز توطئه هایی که علیه آنها و برای آسیب رساندن به
آنها، ناقص کردن شان از نظر جسمی و احتمالا کشتن شان در زندان می شود، آشکار است.
آن ها را نه تنها به زندان های دراز مدت محکوم می کنند بلکه در زندان نیز دمی آنان
را آسوده نمی گذارند و هدف شان این است که آنها را در پیشگاه ستم و تحقیر به زانو
درآورند و مجبور به سر فرود آوردن در مقابل حکام کنونی کنند. خواستی که با خود به
گورهایی که از آن برخاسته اند برخواهند گرداند.
باری
هشت مارس امسال افزون بر مبارزه با جنگ امپریالیستی، افزون بر مبارزه با تمامی
ابعاد ستم های مردسالارانه باید پشتیبانی همه جانبه و پیگیر از این شیرزنان مبارز
باشد و راه آنان را ادامه دهد.
مرگ
بر امپریالیست ها
نابود
باد جنگ های امپریالیستی
هر
چه پیگیرتر و پایدارتر باد مبارزات دلاوارانه زنان علیه ستم مردسالارانه
گروه
مائوئیستی راه سرخ
ایران
15
اسفند 1400
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر