اشاره ای به جایگاه آتئیسم و سکولاریسم
در انقلاب
دموکراتیک نوین ایران
1
تفاوت ویژگی های انقلاب در ایران با انقلاب های بورژوایی در
قرون وسطی
1-
جنبش های دو دهه ی
اخیر و به ویژه خیزش بزرگ ژینا علیه حکومت استبداد دینی روحانیون و پاسداران فاسد
و جنایتکار و برای برقراری آزادی و دموکراسی در کشور صورت گرفته و جزیی از فرایند
انقلاب دموکراتیک ایران به شمار می آیند.
2-
این انقلابی است که در
شرایط کنونی علیه تسلط نهاد روحانیت( و همچنین سپاه پاسداران) و تسلط دین بر امور
کشور صورت می گیرد.
3-
این
انقلاب نه در قرون وسطی بلکه در قرون جدید و سده ی بیست و یکم انجام می شود.
4-
در دوران قرون وسطی ساخت اقتصادی جوامع فئودالی
بود و قدرت در دست فئودال ها و کلیسا قرار داشت. در این کشورها دهقانان تولیدکننده
گان اصلی و اکثریت جمعیت بودند و عموما بیسواد و از نظر فرهنگی عقب مانده به شمار
می آمدند. سرمایه داری و علوم طبیعی به سبب موانع فئودالی و مذهبی رشد کمی داشته و
ارتباطات جهانی بسیار کم بود و کُند پیش
می رفت.
5-
در این دوران بورژوازی
رهبری انقلاب دموکراتیک بورژوایی را در دست داشت و در برانداختن فئودال ها و
کلیسا، دهقانان را به زیر رهبری خود کشید.
6-
اما انقلاب دموکراتیک
ایران زمانی صورت می گیرد که سرمایه داری امپریالیستی بر جهان حاکم است و سرمایه
داری بوروکراتیک بر اغلب کشورهای زیرسلطه ی امپریالیسم مسلط می باشد. در بیشتر
کشورهای زیرسلطه فئودالیسم تحلیل رفته و نیمه فئودالیسم نیز در بسیاری کشورها در
حال ضعیف تر شدن است. طبقه ی کارگر در کنار کشاورزان طبقات اصلی کشور هستند. علم و
دانش پیشرفت کرده و ارتباطات جهانی از نظر فرهنگی شرایط نوینی را به وجود آورده
است.
7-
در ایران کنونی پیروزی
استراتژیک انقلاب و برقراری یک جمهوری دموکراتیک انقلابی نه با رهبری طبقه ی
بورژوازی یا خرده بورژوازی بلکه تنها می تواند با رهبری طبقه ی کارگر و حزب کمونیست
انقلابی اش و بر مبنای اتحاد کارگران و کشاورزان تحقق یابد.
8-
انقلاب کنونی در ایران
در جامعه ای صورت می گیرد که گرچه روحانیون و پاسداران قدرت را دست دارند اما این
ها عموما سرمایه دار کمپرادور هستند و نه فئودال.
9-
بر مبنای این ویژگی
ها، این انقلاب گرچه برخی جوانب و ویژگی های آن انقلاب های کهن را دارد، اما نمی تواند
تکرار مطلق آنها و یا تکرار مبارزات سیاسی و فرهنگی بورژوازی علیه فئودالیسم و
کلیسا و از جمله رنسانس بورژوایی باشد.
10-
همچنین در مبارزات
کارگران کشور لهستان علیه نظام سرمایه داری بوروکراتیک- امپریالیستی حاکم بر این
کشور و حزب رویزیونیست لهستان، بخش هایی از طبقه ی کارگر و اتحادیه ی همبستگی تا
حدودی به زیر بال و پر دین مسیحیت رفتند و برای پیشبرد مبارزه سیاسی به اشکال مذهبی
پناه بردند.
11- خواه ویژگی تسلط روحانیون و حکومت استبداد دینی و خواه شرایط عینی و ذهنی طبقه ی کارگر ایران و خواه تجارب پشت سرگذاشته ی مبارزه، وضعی را به وجود آورده که این طبقه در مقابله با حکومت استبداد دینی و مذهبی جز درمواردی معدود نه به مذهب و اشکال مذهبی
مبارزه پناه ببرد و نه به سوی این اشکال رانده شود و نه بخواهد آگاهانه در جهت پیشبرد خواست های خود از آنها استفاده کند.
2
شرایط برای جهش بزرگ
12-
حکومت های فئودالی و
دینی در دوران قرون وسطا بیان برگشت به عقب در سیر جامعه نبودند. آنها در سیر رشد
جامعه ی اروپایی بیان تکامل شیوه ی تولید
برده داری به شیوه ی تولید فئودالی بودند.
13-
در حالی که در جامعه ی
ایران برقراری حکومت استبداد دینی در پی انقلاب مشروطه و برقراری سرمایه داری
بوروکراتیک رضاخانی و محمدرضا شاهی یک برگشت به عقب به شمار می آید.
14-
این برگشت به عقب
تاریخی امکان یک جهش تاریخی بزرگ و به پیش را طی چهل سال اخیر به وجود آورده و رشد
و تکامل داده است.
15-
از این رو چنانچه همه
شرایط همراهی کند و چنین جهشی به وسیله ی طبقه ی کارگر و کشاورزان و زحمتکشان و
کلا خلق ایران شکل گیرد حکومت و موازین آن پس از این جهش به ویژه از جهت مساله ی
دین و مذهب و جایگاه روحانیون به کلی با جمهوری های دموکراتیک بورژوایی پس از قرون
وسطی تفاوت خواهد داشت.
3
جهت سکولار در
انقلاب ایران
16-
این انقلاب در عرصه
دولت دموکراتیک خلق جهت سکولار دارد؛ یعنی جدایی دین از دولت را برقرار می کند و دین را به عنوان امر خصوصی افراد به شمار می
آورد.
17-
اما دولت دموکراتیک
خلق به رهبری طبقه ی کارگر نمی تواند تنها به سکولاریسم بورژوایی یعنی جدایی دین
از دولت که در پی انقلاب های بورژوایی در اروپا برقرار شد بسنده کند.
18-
بنابراین باید مخالف
با تبلیغ تحولات کلاسه شده و تکراری قرون وسطایی تغییر در شرایط نوین ایران باشد.
19- مبارزه با حکومت استبداد دینی ولایت فقیهی تنها با سکولاریسم پایان نمی یابد. انقلاب دموکراتیک نوین با انقلابات دموکراتیک کهن تفاوت کیفی دارند. نوزایی(رنسانس) پرولتری با رنسانس بورژوایی تفاوت کیفی خواهد داشت.
4
مساله ی آتئیسم
در انقلاب ایران
20-
انقلاب دموکراتیک نوین و ضد امپریالیستی ایران
در جامعه ای با ساخت سرمایه داری بوروکراتیک زیرسلطه ی امپریالیسم و عقب مانده
صورت می گیرد.
21-
این انقلاب در شرایط
تاریخی ویژه ی سده ی بیست و یکم صورت می گیرد؛ یعنی زمانی که بخش هایی از جامعه به
ویژه بخش های زیادی از جوانان در شهر و روستا و همچنین کارگران پیشرو آتیئست هستند
و روز به روز به تعدادشان آنها افزوده می گردد. گرایش نه به سوی دین و مذهب بلکه
به سوی گریز از دین و مذهب است. بخش عمده ی این گریزنده گان از دین و مذهب دارای جهت گیری مترقی و انقلابی در سیاست هستند.
22-
علت رشد آتئیست ها و
شرایط مساعد برای پیشرفت مبارزه ی آتئیستی از یک سو وجود حکومت استبداد دینی چهل
ساله و تجربه ی مردم از دروغ ها و فریب ها و شیادی ها و فساد و تباهی و جنایت روحانیون و در نتیجه گریزان شدن از دین
و مذهب و رشد ناباوری به آن و از سوی دیگر رشد علم و سطح آموزش و همچنین ارتباطات
در سطح جهان است.
23-
به این ترتیب رشد آتئیسم در ایران نه در نتیجه ی تبلیغ و ترویج گروه های سیاسی
آتئیست - گرچه این تبلیغ و ترویج نقش مهمی داشته است- بلکه به طور عمده در نتیجه برقراری حکومت متحجر مذهبی و اعمال آن و نیز رشد علم و دانش و بالا رفتن سطح سواد در کل جامعه صورت
گرفته است.
24-
در نتیجه در انقلاب
کنونی ایران تبلیغ آتئیسم یکی از وجوه مهم فرهنگی در مبارزه علیه حکومت استبداد
دینی است و در عرصه ی فرهنگی مبارزه بین آتئیسم (و ماتریالیسم) با دین و مذهب و
خرافات ادامه خواهد یافت. این جزیی مهم از نوزایی فرهنگی به رهبری طبقه ی کارگر خواهد بود.
5
بخش های مذهبی جامعه، اشکال مذهبی
مبارزه و نوکران امپریالیسم
25-
در
کنار بخش های پیشرو بخش هایی از جامعه نیز گرایش بینابینی داشته و بخش هایی هم
هنوز متدین و مذهبی هستند. .
26-
در ماه محرم همین بخش
ها که بیشتر به لایه های خرده بورژوازی سنتی تعلق دارند مبارزه ی سیاسی با حکومت را با اشکال مذهبی پیش بردند. این مبارزات را باید جزوی از مبارزات توده ها به شمار آورد و از آن پشتیبانی کرد. این احتمال نیز وجود دارد که دست زدن به اشکال مذهبی مبارزه خود به خودی نبوده و نیروهایی
سیاسی از میان اصول گرایان مخالف خامنه ای و اصلاح طلبان در دست زدن به این اشکال مبارزه نقش
داشته باشند که تفاوتی در اصل قضیه یعنی پشتیبانی از آن ایجاد نمی کند.
27-
وجود اشکال مذهبی مبارزه موجب شده است که مزدوران و نوچه های
سلطنت طلبان و امپریالیستی فرصت را مناسب شمرده و از وجود دین و آخوند با هم صحبت کنند. آنها از
سکولاریسم صحبت می کنند اما منظور آنها سکولاریسم سرمایه داران سلطنت طلب است.
آنها می خواهند نهاد روحانیت را حفظ کنند و جایگاه معینی برای تبلیغ دین و خرافات قرار
دهند. آنها برای تسلط خود بر طبقه ی کارگر و کشاورزان و زحمتکشان به دین و
روحانیونی که دین را تبلیغ کنند نیاز دارند. آنها مخالف آتئیستم هستند و سکولاریسم
آنها در بهترین حالت همان سکولاریسم محمدرضا شاهی یعنی حفظ دین و روحانیون در کنار
قدرت سلطنت است.
6
سیاست طبقه ی
کارگر در مورد روحانیون در جمهوری دموکراتیک خلق
28-
به این ترتیب مساله سکولاریسم در این گونه دولت ها با دولت
جمهوری دموکراتیک خلق اساسا متفاوت است.
29-
دولت دموکراتیک خلق به
جمع کردن کامل بساط روحانیون از نهادهای آموزشی و اجتماعی و غیره دست خواهد زد.
هیچ موسسه ی دولتی که تبلیغ دین و مذهب بکند وجود نخواهد داشت و دولت طبقات خلقی
ایران به رهبری طبقه ی کارگر به هیچ نهاد دینی و مذهبی کمک مالی نخواهد کرد.
30-
روحانیون باید کار
کنند و مخارج خود را خود در بیاورند و اگر خواستند در زمان غیرکاری شان به تبلیغ دین و مذهب
شان بپردازند.
هرمز دامان
نیمه ی نخست مرداد 1402
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر