تداوم جنبش توده ای در آمریکا
و ایجاد منطقه ی آزاد توده ای در سیاتل
تداوم جنبش توده ای در آمریکا و کشورهای دیگر
اکنون بیش از سه هفته از آغاز جنبش توده ای در 25 مه در
آمریکا می گذرد و طی این مدت تا حدودی بر دامنه و ژرفش جنبش افزوده گشته است.
آخرین تحول جنبش تا این زمان، ایجاد منطقه ای آزاد در شهر سیاتل است.
از سوی دیگر مبارزه جاری تنها به آمریکا محدود نمانده و به
بسیاری کشورهای اروپا به ویژه انگلستان،
فرانسه و آلمان گسترش یافته است. در انگلستان مبارزه توده ای اوج بیشتری نسبت به
نقاط دیگر گرفته و یکی از مهم ترین فرازهای آن پایین آوردن مجسمه یکی از برده
فروشان در بریستول بوده است. در همین کشور از ترس برخورد توده ها با مجسمه چرچیل
نژاد پرست( یکی از فریبکارترین رهبران بورژوا- امپریالیست انگلستان) دور تا دور مجسمه را پوشاندند و اینک فرزند وی
نیز می گوید که گویا قرار است مجسمه اش به موزه منتقل گردد.
دو شیوه برخورد طبقه حاکم
در میان طبقه حاکم آمریکا در مورد شکل برخورد با این جنبش،
تا کنون وحدتی پدید نیامده است و ظاهرا و کماکان
دو شیوه برخورد وجود دارد. ترامپ و حزب جمهوری خواه یک شیوه یعنی گسترش
دخالت ارتش، سرکوب جنبش و اعاده « نظم» و
«قانون» یعنی نظم و قوانین بورژوایی حاکم، و حزب دموکرات شیوه مماشات نسبی با جنبش
و عدم دخالت ارتش را پیشه کرده اند. نکته مرکزی اختلاف عموما بر سر دخالت دادن
ارتش و شکل سرکوب بوده است.
شکل مسالمت آمیز مبارزه، شکل عمده است
البته شکل اصلی این
جنبش مسالمت آمیز بوده است و جنبه هایی از قهر که در آن بروز کرده، همچون حمله به
پایگاه های پلیس و یا درگیری و زد وخورد با پلیس و دسته ها و گروه های نژاد پرست،
به آن میزان عمده نشده است که در اشکال مبارزه تغییر اساسی پدید آورد. اینک نیز این
وجه تا حدود زیادی کم شده است و گفته می شود که نیروهای گارد ملی شهرها را ترک کرده اند. بنابراین، علیرغم درگیری هایی
اینجا و آنجا، همین شکل مسالمت آمیز است که به طورعمده وجود داشته و دارد.
منطقه آزاد شده در سیاتل
مهم ترین تحول در جنبش توده ای در چند روز اخیر، ایجاد
منطقه ای آزاد به نام «کاپیتول هیل» در شهر سیاتل است. این منطقه اکنون به وسیله
توده ها- و ظاهرا گارد های مسلح توده ای -
نگه داری و کنترل می شود. مردم در آن برنامه های خاص خود چون بحث و گفتگو و
سخنرانی، سرود خوانی، اجرای موسیقی و دیدن فیلم را دارند.
این که آیا این منطقه به زور تصاحب شده یا فرماندار واشنگتن
و یا شهردارسیاتل که هر دو عضو حزب دموکرات هستند، از پلیس خواسته اند که آنجا را
ترک کند، و اجازه دهد که منطقه در دست مردم باشد، در حال حاضر و در این درجه از
رشد و گسترش جنبش توده ای اهمیت چندانی ندارد.
تنها یک چیز مسلم است و آن این است که طی این مدت کمیت و
فشارجنبش توده ای در شهرها بسیار بوده است. این فشار، با توجه به تداوم بیماری
کرونا و مرگ و میر هر روزه در آمریکا، ناتوانی دولت حاکم در کنترل آن و هم چنین
بحران اقتصادی عمیق و فقر و مسکنت توده های زحمتکش، موجب ترس و وحشت طبقه حاکم
گردیده و توانایی ایجاد انسجام و تصمیم گیری قطعی را از آنها ستانده است.
جنبش خود به خودی و بدون رهبری است
این امر نیز روشن است که این جنبش، به این علت که پیرامون
خواستی ماهیتاً دموکراتیک یعنی تبعیض نژادی شکل گرفته، تا زمانی که این خواست به
خواست های دیگر و عمیق تری تبدیل نشود، دارای درجه ی گسترش، رشد و بُرد معینی است.
همچنین این یک جنبش خود به خودی است و یک برآورد ساده از آن
به ما آشکار می کند که گرچه در این جنبش سازمان های مخفی و علنی کمونیست ها،
آنارشیست ها، دموکرات های انقلابی و لیبرال های ضد سرمایه بزرگ فعال هستند، اما
رهبری متمرکز طبقه ای معین و یا حزب و سازمان معینی را ندارد، بلکه رهبری آن
پراکنده و دسته دسته است.
این همه خواه
ناخواه به محدودیت ابعاد آن می انجامد و این احتمال که مثلا حزب دموکرات-
امپریالیست آمریکا بخواهد خود را با جنبش همراه نشان دهد و با شیوه های برخورد
خود، اجازه دهد که نیروها و انرژی درونی آن تخلیه شود، و نیز از این فرصت برای این
که خود را همراه توده ها نشان داده و در انتخابات آتی ترامپ و حزب جمهوری را از
قدرت پایین کشیده و خود بر مسند قدرت نشیند، بسیار است.
به این ترتیب این
خوش خیالی در میان نخواهد بود که منطقه ای آزاد در سیاتل می تواند بدون مقاومت طبقه حاکم امپریالیست،
گسترش یابد و مثلا به شهر یا شهرهایی متعدد کشیده شود. چنان چه این امر در خود
سیاتل گسترش یابد، و یا به شهرهای دیگر کشیده شود، این احتمال که طبقه حاکم بر سر شکل سرکوب به توافق رسد و ارتش را بیش از
آنکه به میدان آورده بود، به میدان آورد و اشکال تقابل آن با جنبش توده ها به
اشکال آشکارا قهرآمیز و سرکوب کننده تبدیل شود، بسیار است.
گروه مائوئیستی راه سرخ
ایران
23خرداد 99
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر