در مورد هواپیمای اواکراینی و کشته شدن 176 نفر
بخشی از
یک مقاله:
نتایج
تحقیقات انجام شده تا کنون نشان از زده شدن هواپیما با پدافند است. بدون تردید
دولت آمریکا و ترامپ( و همچنین روسیه) اطلاعات جامعی دارند و تا حدودی بخشی از آن
را بیرونی کرده اند. دولت های اوکراین و کانادا صریحا گفته اند هواپیما در نتیجه
شلیک موشک سقوط کرده است. شرکت های هواپیمایی یکی پس از دیگری پروازهای خود به
ایران را حذف کرده اند. از این سو، موسسات و سران جمهوری اسلامی صحبت های متضاد
فراوان کرده اند و دروغ های شاخدار ردیف، که آخرین آنها حمل بنزین قاچاق و آتش
گرفتن هواپیما در نتیجه احتراق آن بوده است.
روشن است که کسی موشک حواله هواپیما نمی کند،
مگر آنکه به عواقب آن اندیشیده باشد و مگر
اینکه فکر کرده باشد که خواهند فهمید با موشک زده شده است. اما برای جمهوری اسلامی
چه اهمیتی دارد.
اگر کار سران
جمهوری اسلامی باشد که به احتمال فراوان است، آنها به مقاصد خود
رسیده اند. اکنون در تمامی رسانه های بین المللی بجای اینکه درصدر اخبار، ترور سلیمانی و حکایت انتقام
کذایی جمهوری اسلامی باشد، صحبت از سقوط هواپیمایی با بیش از 176 سرنشین است.
جمهوری اسلامی عجالتا شکاف را پر کرده بود. خسارات را تحمل کردن و سرزنش ها را
شنیدن، ساده تر از تحمل آن شکاف مهلک بین
مردم و نظام بود!
می ماند این پرسش
اساسی که آیا بهره برداری از تجمع یک ملت
در سوگ یک ضد قهرمان تا کجا می تواند ادامه یابد؟ به نظر ما تا جایی که فعالیتهای
آگاه گرانه انقلابی و مترقی و سلسله ای از رویدادهای و یا جرقه ای وضع را بر
نگرداند. در بخش گذشته اشاره کردیم که ترور سلیمانی جرقه ای بود که وضع را به سود
جمهوری اسلامی برگرداند. اکنون حکایت انتقام و نیز هواپیمای اوکراینی وضع را تا
حدودی به ضد جمهوری اسلامی برگردانده است. احتمالا حوادث دیگری نیز در راه است.
دیر نیست که فعالیت های آگاه گرانه و یا
اتفاق و رویدادی نقش همان جرقه را بازی کند و وضع را به نفع رشد تضاد تمامی خلق ایران با این رژیم هیولایی برگرداند و آن
را رو آورد.( به نقل از مقاله امپریالیسم آمریکا و فتنه گری تازه در خاورمیانه،
بخش 10)
هرمز دامان
20 دی ماه 98
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر