برگزاری سالگرد جمعه ی خونین زاهدان و به خون کشیدن مردم
بلوچ
به وسیله ی خامنه
ای خبیث و پاسداران اش
در شهرهای گوناگون بلوچستان کسبه به روال معمول شان دست به اعتصاب عمومی زده و مغازه های خود را بستند و تهدیدهای مشتی پاسدار و بسیجی نیز نتوانست آنها را مرعوب کند و عقب براند. مردم بلوچ هم جدا از این که در مساجد به اعتراض پرداختند بیرون از مساجد نیز به گردهمایی و راهپیمایی های کوچک و بزرگ دست زدند و شعارهای«مرگ بر خامنه ای» و «پاسدار و بسیجی داعش ما شمایی» و« مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر» سردادند. این گردهمایی ها و درگیری ها کماکان ادامه دارد.
سیاست اصلی سران پاسدارخامنه ای این بود که اجتماعات تنها به مساجد محدود باشد و به بیرون کشیده نشود و در مساجد نیز هم چیز کنترل شده و به فرمان آنها باشد؛ اما به دلیل مقاومت و مبارزه ی توده های بلوچ و راهپیمایی آنها بیرون مسجد، برنامه هاشان عملا خنثی و بی حاصل شد. این است که پلیدان پاسدار تاب نیاوردند و به گردهمایی های مردم بی دفاع بلوچ شلیک کردند و دوباره خون به راه انداخته عده ی زیادی را( از سی تا پنجاه نفر) از کودک و نوجوان زخمی کرده و بسیاری را نیز بازداشت کردند. خون هایی که برخلاف تصور حکومت موجب ترس و وحشت مردم بلوچ نشده بلکه خشم آنها را برانگیخته و هر خون که به زمین ریخته شود کنار خود عده ی بیشتری از توده ها را به حرکت درخواهد آورد و به جنبش بلوچ عمق و غنا خواهد داد.
تفاوت اصلی برگزاری مراسم سالگرد جانباخته گان بلوچستان با مراسم سالگرد قتل مهسا در این بود که در شهرهای بلوچستان مبارزات توده ها تا حدودی با برگزاری نمازهای جمعه در مساجد و خطبه های رهبران مذهبی که در عین حال رهبران سیاسی کنونی مبارزات خلق بلوچ هستند گره خورده و همین تا حد زیادی دست حکومت را در لشکرکشی و برقراری حکومت نظامی وسرکوب گسترده تر بسته بود.
از سوی دیگر در بلوچستان بیش از یک صد نفر را در یک روز در زاهدان و حدود بیست نفر را نیز در جمعه ی خاش کشتند و حدود سیصد نفر را زخمی و مجروح کردند. در نتیجه در این منطقه برآمد جنبش عمومی تر و متحدتر بوده و هست. به ویژه این که سیاست های حکومت تماما ماست مالی کردن قضایا و سردواندن و یا تحقیر مردم به وسیله ی فرستاده گان پست و پلید خامنه ای بوده و به هیچ وجه توجهی به خواست اساسی توده ها مبنی بر محاکمه مسئولین اصلی کشتار جمعه خونین نداشته اند. آخرین تیر حکومت که حاضر است دیه ی جانباخته گان را بپردازد نیز با مخالفت و خشم خانواده های جانباخته گان و توده های بلوچ مواجه شده و به سنگ خورد.
آنچه مهم است و حکومت خبیثانه چشم خود را به روی آن بسته است این است که مبارزه در بلوچستان محروم و ستمدیده همچون کردستان محروم و زیرستم، برای خواست آزادی و حق خلق بلوچ برای تعیین سرنوشت خویش است. رویدادها و حوادثی که در بلوچستان رخ داده و از جمله خواست محاکمه ی یک فرمانده انتظامی که به یک دختر 15 ساله تجاوز کرده بود و گردهمایی برای این خواست تا مبارزات خونین در زاهدان و خاش و... همه و همه در گیرودار مبارزات توده ها برای این خواست اساسی یعنی خواست حق تعیین سرنوشت مردم بلوچ است که روی می دهد. به همین دلیل این مبارزه نه تنها دهه های اخیر و به ویژه یک سال اخیر تداوم داشته بلکه در آینده نیز ادامه خواهد یافت.
نکته ی مهم دیگری که در مبارزه ی توده های بلوچ دارای اهمیت است گره خوردن مبارزات این خلق با مبارزات سراسری است که در پی قتل حکومتی مهسا امینی رخ داد. این گره خوردگی، مبارزات خلق بلوچ را از درخودبودن و انزوا درآورده و به آن گستره داده به جزیی مستحکم و پایدار از مبارزه ی تمامی خلق ایران برای آزادی و دموکراسی توده ای تبدیل کرده است.
از این دیدگاه توده های بلوچ جزیی از این مبارزه ی عمومی آزادیخواهانه و دموکراتیک سراسری هستند و خواهند بود و نیز رهبران آنها تا زمانی که در پیگیری خواست های خلق بلوچ و دیگر توده ها در ایران پیگیر و استوار باشند بخشی از رهبران مبارزات دموکراتیک و آزادیخواهانه ی خلق ایران خواهند بود.
درود به توده های مبارز بلوچ
مر گ بر جمهوری اسلامی
برقرار باد جمهوری دموکراتیک خلق به رهبری طبقه ی کارگر
گروه مائوئیستی راه سرخ
ایران
9
مهر 1402
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر