زمین لرزه ی ترکیه و سوریه و اندوه و رنج و
اشک های مردم
در روز دوشنبه 16 بهمن( 6 فوریه 2023) زمین لرزه ای هولناک با قدرت 8/7 ریشتر جنوب ترکیه و شمال غرب سوریه را لرزاند و موجب قریانیان و صدمه دیده گان بسیار شد و نیز آسیب های شدید به ده ها شهرها در این دو کشور وارد کرد. فاجعه به حدی است که از برخی شهرها جز ویرانه ای باقی نمانده است.
برای ما که در کشور خود شاهد ده ها سیل و زلزله بوده ایم همواره نخستین مساله امدادرسانی دولت بوده است برای این که در اسرع وقت افرادی را که زیر آوار مانده و هنوز زنده اند نجات دهند و از سوی دیگر در کوتاه مدت برای مردمی که خانه و کاشانه ی خود را از دست داده اند نیازمندی های زندگی را فراهم سازند و نیز از نظر روانی به آن ها یاری کرده و آسیب دیده گان را به زندگی بازگردانند و در درازمدت هم با ساختن خانه و امکانات، شرایط معمولی زندگی آنها را دوباره به وجود آورند.
اما انگار آسمان کشورهای زیر سلطه کمابیش مانند هم است.
هنگامی که در فیلم ها مردم آسیب دیده ی ترکیه و سوریه که عموما به طبقات زحمتکش و یا میانی تعلق دارند و نه به سرمایه داران و طبقات مرفه، دیده می شوند که در کنار ساختمان هایی که به مخروبه تبدیل شده اند ایستاده و تصاویر فرزندان و یا بستگان زنده ی خود را که در زیر آوار مانده اند می بینند و صدای آنها را می شنوند اما نمی توانند نجات شان دهند، زمانی که چشم انتظار نیروی کمکی مورد نیاز برای نجات جان زنده گان از جانب دولت پر مدعای رجب اردوغان و بشار اسد هستند و این نیرو نمی رسد، زمانی که غم و درد و اشک ریختن این مردان و زنان دیده می شود که از یک سو شاهد پرپرشدن عزیزان خود هستند و از سوی دیگر شاکی اند که چرا نیروهای کمکی نمی آیند، آن گاه به این مساله پی برده می شود که آسمان کشورهای زیر سلطه کمابیش مانند هم است.
زمانی شاه و سلطنت بود و دورانی است که حکومت اسلامی بر سرکار است و در هر دو حال، هرگز توده های مردم نتوانستند روی کمک رسانی های حکومت حساب کنند و این خود توده ها بودند که به یاری یکدیگر می شتافتند. امری که اکنون در ترکیه و سوریه نیز دیده می شود. رنج و اندوه مردم ترک و سوری و اشک هایی که در غم عزیزان خود می ریزند ما را واقف می کند که دولت های مرتجع به تنها اموری که می اندیشند و تنها اموری که موجب تحرک آنها می شود همانا منافع کثیف شان می باشد. این ها هم همچون جمهوری اسلامی سرمایه های ملی را خرج سلاح می کنند تا بتوانند توده ها را سرکوب کرده و حکومت خود را طولانی تر سازند.
بیمه های خارجی
برخی می گویند که با توجه به این که شرکت های بیمه ی خارجی به دلیل طرف قرارداد بودن، بر بیشتر ساختمان سازی ها در مناطق زلزله خیز ترکیه نظارت دارند، این ساختمان ها استحکام بیشتری در مقابل زلزله دارند. سپس این افراد این ساختمان ها را با ساختمان های ایران مقایسه می کنند و می گویند اگر این زلزله در ایران بود با این ساختمان های پیزوری که در ساخت هر کدام شان ده ها دزدی صورت گرفته است حتما فجایع بیشتری به بار می آورد.
این نظر تا حدودی درست است. شکی نیست که وضع ساختمان سازی در ایران ( و ما از شهرها صحبت می کنیم و نه روستاها و نیز از ساختمان های طبقات پایین و میانی صحبت می کنیم و نه از ساختمان های طبقات مرفه و سرمایه دار) با این سرمایه گذاران و پیمانکاران و ناظران دولتی که بیشترشان رشوه گیر و دزدند بسیار هولناک تر است و پیمانکاران استانداردهای اولیه ی ساختمان سازی را نیز رعایت نمی کنند که یکی از نمونه های آخری آن ساختمان متروپل در آبادان بود که اتفاقی نیفتاده فرو ریخت. و این تازه در مورد شهرها و ساختمان های دارای پروانه ی ساخت شهرداری و سند است و نه بناهای بی پروانه ی ساخت و یا قولنامه ای که وضع آنها فاجعه بارتر است. برای همین هم هست که سال هاست متخصصین در این مورد سخن می گویند که اگر زلزله ای در تهران بیاید فاجعه ای تمام عیار برای این شهر به بار می آورد.
اما در مورد شرکت های بیمه ی خارجی نیز نباید زیاد خوشبین بود. این ها شرکت های سرمایه گذار هستند و در درجه نخست و بیش از همه دنبال سود و منافع خویش یعنی قراردادهای بیشتر و سرمایه گذاری های بیشتر با حداکثر سود هستند. افزون براین در این شرکت ها، باندهای رشوه گیر فراوان وجود دارند که کافی است پیمانکار با آنها رابطه داشته باشد و سهم شان پرداخت شود تا آنها هم با پیمانکار کنار بیایند. اگر ضرری که گاه از بابت این گونه کوتاهی ها به شرکت های بیمه می خورد با سودهای بیکرانی مقایسه کنیم که آنها از این قراردادها و یا سرمایه گذاری ها می برند آن گاه متوجه بُرد شرکت های بیمه می شویم. آنچه که در مورد ساختمان گفتیم در بسیاری موارد دیگر از جمله تصادفات وجود دارد. کافی است باند رشوه گیر در شرکت بیمه یا شخصا( که کمی سخت است) یا به وسیله وکلا( که آسان تر است) شناخته شود تا بتوان از یک تصادف گاه حتی ساخته گی و دروغین، پول کلانی به جییب زد. پولی که بین سه قطب ماجرا یعنی شخص مدعی و وکیل و باند رشوه گیر بیمه تقسیم می شود.
کشورهای امپریالیستی
البته کشورهای ثروتمند امپریالیستی با کشورهای زیر سلطه ی حتی پرمدعایی مانند ترکیه کیفیتا فرق می کنند. در این کشورها سرمایه زیاد است و تلاش می شود که ساختمان سازی با اصول و ضوابط پیشرفته تری صورت گیرد و در مقابل توفان و سیل و زلزله مقاوم باشد. نمونه ی این کشورها ژاپن است که توانسته با اصول درست و رعایت استانداردهای ساختمان سازی در مناطق زلزله خیز تا حد زیادی از خسارات جانی و مالی زلزله جلوگیری کند. با این حال در این کشورها نیز هنگام بروز فجایع طبیعی می بینیم که نفس سرمایه داری بودن شان موجب این می شود که دنبال سود خود باشند و نه خدمت به مردم. جدا از بروز برخی حوادث تکرار شونده ی طبیعی همچون توفان و سیل و زلزله که حتی در پیشرفته ترین کشورها مانند آمریکا خسارات فراوان به بار می آورد و ناکارایی دولت را نشان می دهد می توانیم از همین مورد کرونا نام ببریم که در آن بی اهمیتی زندگی مردم برای دولت های سرمایه داری امپریالیستی از یک سو و ناکارایی دولت ها در خدمت به اتباع خویش از سوی دیگر مشاهده شد.
مشکل اساسی توده های کشورهای زیر سلطه این است که از دو سو چاپیده می شوند؛ از سوی امپریالیست ها و از سوی ارتجاع خودی یعنی امثال طبقه ی حاکم بر جمهوری اسلامی و یا رجب اردوغان و دولت اش در ترکیه. در این کشورها جان مردم پشیزی برای حاکمان ارزش ندارد.
در پایان اعلام می کنیم که خود را در درد و غم تمامی مردمی که عزیزان خود را در این فاجعه از دست داده اند و توده های مردم ترکیه و سوریه شریک می دانیم و با آنها همدردی می کنیم.
گروه
مائوئیستی راه سرخ
ایران
18 بهمن 1401
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر