بحران گاز و خشم توده ها
خروش
توده های تربت جاماین بار تربت جام است که به جوش و خروش می آید.
حکومت مشتی موجود چندش آور که جز به خود و فک و فامیل خود نمی اندیشند روزگاری برای توده های ستمدیده ی مردم درست کرده است که حتی گاز نیز قحط شده است و این در کشوری روی می دهد که دارای دومین منابع گاز در جهان است.
سرمای سوزناک زمستان امان مردم را بریده است و خامنه ای و دولت اش تنها فکر این هستند که چگونه حکومت متحجر و جنایتکار خود را سرپا نگه دارند و چگونه بچه های مردم را بکشند، به دختران و زنان تجاوز کنند، چشم ها را کور کنند و جوانان را بربایند و شکنجه کنند و یا از چوبه ی دار بالا ببرند و با چنین اعمالی چند صباحی بیشتر بر عمر ننگین خویش بیفزایند.
اما توده های مردم در این بحران هایی که حکومت خامنه ای مسبب آن هست، روی سرشان خراب می شوند و نمی گذارند خوابی خوش داشته باشند و راحت و آسوده به سر برند.
آنچه تربت جامی ها تا کنون انجام داده اند آن را همچون نماینده ی تمامی توده های رنج کشیده ی ایران انجام داده اند. آنان و فرزندان شان باید از یک سو تحمل سرما کنند و از سوی دیگر برای گرفتن چراغ نفتی و یا اجاق برقی و نفت صف بکشند و این در حالی است که آخوندهای نکبت تازه به دوران رسیده ذره ای زندگی شان زحمت و رنج ندارد.
توده های به جان آمده ی تربت جامی با شعار«مرگ بر خامنه ای» در خیابان ها به راهپیمایی پرداختند و طغیانی تازه را شکل دادند. خامنه ای دوباره تفنگ به دست های خود را به خیابان فرستاد تا توده ها را به گلوله ببندند و مجبورشان کنند که در مقابل هر بلا و مصیبتی که آخوندهای حکومتی و پاسداران شان بر سر آنها می آورند سر فرود آورند.
این امری محال است. توده ها تمکین نخواهند کرد. بیش از یک دهه مبارزه ی جانانه و اکنون نیز چهارماه توفانی نشان داده که خیال تسلیم و تمکین توده ها خیال باطلی است.
مبارزه در تربت جام در زمره ی همان حرکات و مبارزاتی قرار می گیرد که در خوزستان و اصفهان و چهارمحال بختیاری و آبادان و به شکل های گوناگون و برای مسائل گوناگون به وجود آمد. تحرکات و مبارزاتی که در آن زمان در مناطق جداگانه و با فاصله روی می داد و علیرغم پشتیبانی توده های سراسر ایران از آنها تا حدودی در مناطق معینی محدود و آنچنان که باید و شاید سراسری نمی شد. مبارزاتی که بالاخره در نقطه ی معینی و با مرگ مهسا به جوش آمد و به مبارزات انقلابی سراسری کنونی تبدیل شد.
اکنون بستر مبارزات انقلابی سراسری جای خود را باز کرده و وضع به گونه ای است که هر مبارزه ی جداگانه ای بر سر هر مساله ی خاصی و در هر شهر و دیاری بر بستر همین مبارزات انقلابی شکل گرفته و به همین مبارزات خدمت کرده و آن را تند و تیزتر می کند. اکنون دیگر هر حرکت و مبارزه ای و در هر شهر و منطقه ای خواه ناخواه با مبارزات چهارماه کنونی پیوند می یابد و آن را غنا بخشیده و تداوم و دوام آن را موجب می گردد.
به این ترتیب فضایی خوفناک و جهنمی واقعی برای خامنه ای و سران پاسدار و آخوندهای سالوس حکومتی شکل می گیرد. فضایی که هر مبارزه ی کوچک و بزرگی در آن طنین و صدای دیگری دارد و این فضا را برای این کثافات قرون و اعصار که همچون اختاپوسی به جان جوانان مردم افتاده اند و آن ها و زندگی شان را می بلعند سهمگین تر می کند.
انقلاب با همه ی اوج و فرودهایش ره خود را می پوید و پیش می رود. خیال خوش و باطل است که حکومت خامنه ای و پاسداران اش بتوانند از این جهنمی که توده ها برایشان درست کرده و خواهند کرد جان سالم به در برند. آنان به توده ها می گفتند که با این سرکوب ها و کشتارها راهی «بهشت» خواهند شد. اما توده ها در مبارزه با سرکوب و کشتار و برای سرنگونی این اوباشان و جانیان، ایران را برایشان به جهنمی واقعی تبدیل خواهند کرد.
مبارزه در تربت جام در زمره ی همان حرکات و مبارزاتی قرار می گیرد که در خوزستان و اصفهان و چهارمحال بختیاری و آبادان و به شکل های گوناگون و برای مسائل گوناگون به وجود آمد. تحرکات و مبارزاتی که در آن زمان در مناطق جداگانه و با فاصله روی می داد و علیرغم پشتیبانی توده های سراسر ایران از آنها تا حدودی در مناطق معینی محدود و آنچنان که باید و شاید سراسری نمی شد. مبارزاتی که بالاخره در نقطه ی معینی و با مرگ مهسا به جوش آمد و به مبارزات انقلابی سراسری کنونی تبدیل شد.
اکنون بستر مبارزات انقلابی سراسری جای خود را باز کرده و وضع به گونه ای است که هر مبارزه ی جداگانه ای بر سر هر مساله ی خاصی و در هر شهر و دیاری بر بستر همین مبارزات انقلابی شکل گرفته و به همین مبارزات خدمت کرده و آن را تند و تیزتر می کند. اکنون دیگر هر حرکت و مبارزه ای و در هر شهر و منطقه ای خواه ناخواه با مبارزات چهارماه کنونی پیوند می یابد و آن را غنا بخشیده و تداوم و دوام آن را موجب می گردد.
به این ترتیب فضایی خوفناک و جهنمی واقعی برای خامنه ای و سران پاسدار و آخوندهای سالوس حکومتی شکل می گیرد. فضایی که هر مبارزه ی کوچک و بزرگی در آن طنین و صدای دیگری دارد و این فضا را برای این کثافات قرون و اعصار که همچون اختاپوسی به جان جوانان مردم افتاده اند و آن ها و زندگی شان را می بلعند سهمگین تر می کند.
انقلاب با همه ی اوج و فرودهایش ره خود را می پوید و پیش می رود. خیال خوش و باطل است که حکومت خامنه ای و پاسداران اش بتوانند از این جهنمی که توده ها برایشان درست کرده و خواهند کرد جان سالم به در برند. آنان به توده ها می گفتند که با این سرکوب ها و کشتارها راهی «بهشت» خواهند شد. اما توده ها در مبارزه با سرکوب و کشتار و برای سرنگونی این اوباشان و جانیان، ایران را برایشان به جهنمی واقعی تبدیل خواهند کرد.
درود بر توده ها و جوانان مبارز تربت جام
مرگ بر حکومت بی کفایت و سالوس
زنده باد مبارزه و انقلاب
برقرار باد جمهوری دموکراتیک خلق به رهبری طبقه ی کارگر
گروه مائوئیستی راه سرخ
ایران
26
دی ماه 1401
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر