متن زیر
مصاحبه ای است که رفقای حزب کمونیست ترکیه با اونال اورهان عضو حزب کمونیست ترکیه –
مارکسیست لنینیست انجام داده اند.
اونال اورهان عضو TKP-ML OPK:
ما مصاحبه را با اونال اورال، عضو کمیته حزب کمونیست ترکیه- مارکسیست لنینیست خاورمیانه به اشتراک می گذاریم، زیرا ارزش خبری دارد.
-یک سال دیگر را پشت سر گذاشته و وارد سالی نو شده ایم. ضمن استقبال از سالی که مبارزات انقلابی هر مکان و هر لحظه را به میدان عمل تبدیل می کند، در سالی که پشت سر گذاشتیم، قتل عام ها و حملات صورت گرفت. البته انقلابیون نیز پاسخ های محکمی به این حملات دادند. این حملات با رضایت امپریالیسم و دولت فاشیست ترکیه نوکر آن صورت گرفت. سال گذشته را به طور خلاصه چگونه ارزیابی می کنید؟
- سال گذشته سالی بود که در آن استثمار و فقر همه مردم جهان افزایش یافت و تأثیر جنگ ها و اشغال ها بیشتر شد. این واقعیت نشان می دهد که بحران اقتصادی و مالی تجربه شده به وسیله ی دنیای امپریالیستی سرمایه داری عمیق تر، حل نشده و طولانی شده است. نظام سرمایه داری امپریالیستی در تلاش است تا از طریق جنگ راهی برای خروج از بحران خود بیابد. البته در هنگام برنامه ریزی و سازماندهی این جنگ ها، همه محاسبات انجام می شود تا مردم را به گرسنگی، فقر و ویرانی بیشتر سوق دهند.
در حالی که چنین وضعی در جبهه مردم وجود دارد، باید گفت آنچه در جبهه امپریالیستی مهم است، برتری بیشتر بر یکدیگر در تضادهایی است که میان شان هست و همچنین افزایش هژمونی و تقویت و بهره برداری بیشتر از یکدیگر است. جهت گیری اصلی آنها با وسایلی که در اختیار دارند تلاش برای کسب قدرت و برتری بیشتر بر رقبای خود است. البته بار همه اینها بر دوش مردم جهان است.
به عنوان مثال، نتیجه ی حمله روسیه به اوکراین درگیر کردن مردم روسیه و اوکراین در جنگی ناخواسته بود. در مقابل این جنگ مجدداً دولت های سرمایه داری امپریالیستی منطقه سعی در موضع گیری داشتند. این نیز بخشی از جنگ برای هژمونی بود. کشورهای امپریالیستی غربی و ایالات متحده آمریکا تبدیل به یک حزب شدند. روشن است که این حالت حزبی برای آزادی و صلح مردم نیست. تنها دلیل جانبداری در این جنگ، تحقیر، تضعیف و فشار دادن امپریالیسم روسیه، «تزارهای جدید روسیه» و تقویت حوزه های سلطه خودشان بود. این برای دفاع از آزادی یا حقوق دموکراتیک مردم اوکراین نبود. همچنین شاهد بودیم که چگونه تزارهای روسیه در عین تلاش برای تحریک شوونیسم و نژادپرستی، در عین حال به اعتراضات ضد جنگ مردم روسیه حمله کردند. ما یک بار دیگر تجربه کردیم که امپریالیست ها دشمن مردم خود، دموکراسی، آزادی، زندگی و طبیعت هستند.
«ثبات» بین امپریالیستی به بی ثباتی و های و هوی«صلح» به جنگ تبدیل شد.
- در خاورمیانه چه گذشت؟
طبقات حاکم ترکیه بی پروا حملات خود را به کردستان عراق و روژاوا افزایش دادند. آنها تلاش می کنند زندگی آزاد، سرزمین های آزاد و ایده آزادی را در اینجا نابود کنند.
هدف دولت ترکیه تنها تصرف اراضی نیست. می خواهد امید را به ناامیدی تبدیل کند، می خواهد ایده آزادی را کم رنگ کند. می خواهد هم زندگی مردم را نابود کند و هم اعتقاد به زندگی آزاد را در اندیشه های آنها. می خواهد مردم را به این باور برساند که نمی توانند موفق شوند.
طبقات حاکم ترکیه با مردم در سرزمین های انقلابی ما همین کار را می کنند. در مبارزات کارگران، زنان، جوانان، دگرباشان جنسی، آنها سعی در القای ناامیدی و این ایده دارند که نمی توانند پیروز شوند. با این حال، کارگران در اعتصاب هستند، زنان و LGBTI+ در خیابان ها، جوانان برای حقوق خود مقاومت می کنند. ما می دانیم که دولت ترکیه نه تنها دشمن جوانان، کارگران و زنان است، بلکه دشمن کودکان نیز است. دشمن آزادی است. با این حال، مردم و گروه های زیر ستم صدای خود را در برابر همه این تجاوزات بلند کردند.
در روژاوا هم همین گونه بود. حملات ادامه یافت. زمین های روژاوا بی وقفه به میدان تیر تبدیل شد. آنها به فضاهای زندگی، منابع زندگی، طبیعت، خانه ها، آب و غیره و خلاصه همه چیز حمله کردند. اما با وجود این، مردم مقاومت کردند. آخرین لحظه تاریکی مانند آغاز روشنایی است. مثل لحظه جلو رفتن است که رو به دیوار است. ما می‌توانیم دیدگاه دیالکتیکی را در مردمانی که در اینجا زندگی می‌کنند و مدعی سرزمین‌ها و مکان‌های زندگی خود هستند، ببینیم. به همین ترتیب، می‌توانیم همین را برای مردم آرتشاک یا قره‌باغ کوهستانی بگوییم. یک ایده آل تورانی بزرگ وجود دارد. ما باید این را بپذیریم. سیاست ترکی کردن جغرافیایی معین با پان ترکیسم و پان تورانیسم در قفقاز نیز دیده می شود.
به طور خلاصه، سالی که ما پشت سر گذاشتیم، سالی بود که در آن تضادهای بین امپریالیست ها در سراسر جهان تشدید شد و حتی تبدیل به جنگ شد.
در هنگامه ی درگیری هایی مانند اوکراین و در منطقه خود ما خاورمیانه، دولت های مرتجع به ویژه دولت ترکیه به اشغال و حملات خود ادامه دادند.
در برابر این حملات، مبارزات، اعتصابات و مقاومت های طبقه کارگر و حقوق ستمدیده در سراسر جهان شکل گرفت. در جغرافیای ما نیز مقاومت و مبارزات مردم ستمدیده وجود داشت. از این نظر، پویایی اساسی پیروزی در آینده از پایین به بالا ادامه یافت.
«کایپاک کایا رهبر کمونیست همه مردم در جغرافیای ما است!»
«اکنون پرچمی را در مقابل چشمان همه برافراشته ایم. اگر قرار است این پرچم، پرچم سرخ پرولتاریا باشد، باید با تلاشی جدی و موشکافانه تمام لکه هایی که سرخی آن را خراب می کند پاک شود»
- 2023 سالی خواهد بود که در آن با پنجاهمین سال قتل ابراهیم کایپاکایا، خالق و معمار سنت مبارزه جویانه ی حزب ما که ادعای خود را با سخنان و مبارزات خود مطرح کرد، آشنا می شویم. با ورود به سال جدید، پیروان کایپاک کایا دراین یک سال که تحت حملات اشغالگران بوده اند چه کرده اند؟ اگر بخواهید روند یک ساله را برای ما خلاصه کنید چه می گویید؟
- من می خواهم در پنجاهمین سالگرد قتل رهبرمان ابراهیم کایپاککایا صحبت کنم با این آگاهی که وظیفه و مسئولیت ماست که یک بار دیگر یاد او را گرامی بداریم و آرمان های او را زنده نگه داریم. کارگران و دهقانان 50 سال پیش رهبر بزرگی را از دست دادند. زیرا رهبر رفیق ابراهیم کایپاکایا نوری بود که با عقاید و دیدگاه های خود تاریکی را در هم شکست.
در یک سال گذشته ما به عنوان جانشینان او تلاش کرده ایم از مردم این سرزمین هایی که در آن زندگی می کنیم دفاع و آنها را سازماندهی کنیم. کنار آنها در سنگر مبارزه ایستادیم. ما تلاش کردیم با مواضع و کار خود نشان دهیم که چگونه با سازماندهی، هوشیاری و سلاح به حملات دشمن پاسخ دهیم. علیرغم همه کمبودها، گام های مهمی برداشته ایم. با این حال، وظیفه و مسئولیت ما برای رشد و توسعه این امر همچنان ادامه دارد.
- به عنوان پیروان این سنت، دوست دارید در مورد روند خود در جبهه های دفاعی و جنگ روژاوا علیه دولت فاشیست ترکیه چه بگویید؟
احمد عارف، شاعر کرد، در شعر «آدیلوش ببه» برای 33 روستای کرد قتل عام شده توسط دولت ترکیه می نویسد:
«ما قیم، خویشاوندیم، به خون گره خورده ایم
ما با خانواده ها تبادل می کنیم
آن سوی رودخانه
دختران مان را، این چندین قرن
ما همسایه هستیم
شانه به شانه
جوجه های ما با هم مخلوط می شوند
نه از روی غفلت
اما فقر
ما هرگز به پاسپورت عادت نکردیم
این گناه است که ما را می کشد
ما به پایان می رسیم
فرا می خوانیم
راهزنان
قاتلان
خائنان را...»
به عبارت دیگر، همان گونه که شاعر بیان می کند، مردمان در جغرافیای ما به معنای واقعی با هم برادرند. اما امروز امپریالیست ها و دولت های مرتجع منطقه با ایجاد مرز و دیوار سعی در ایجاد دشمنی بین مردم دارند. طبقه حاکم هر دولت مرتجع منطقه ای برای منافع خود دشمنانی را در «همسایه» ایجاد می کند و در نتیجه تلاش می کند تا قدرت خود را حفظ کند. به همین دلیل وقتی از مبارزه بین المللی در جغرافیای خاورمیانه صحبت می کنیم، در واقع از مبارزه خودمان صحبت می کنیم.
از این نظر، ابراهیم کایپاک کایا برای مردمان منطقه ساکن در جغرافیای ما مانند خاورمیانه، قفقاز و بالکان مهم است. لازم به ذکر است که تزهای او پاسخی انقلابی و کمونیستی به مشکلات و نیازهای این سرزمین هاست.
این را یک بار دیگر در اینجا دیده ایم. رفیق کایپاک کایا نه تنها رهبر طبقه کارگر، کارگران و دهقانان ترکیه است. او همچنین رهبر مردم خاورمیانه، قفقاز و بالکان است. زیرا ایده های او مرزی ندارد. آزادی و شخصیتی دارد که از مرزها فراتر می رود. او شخصیت بین المللی دارد. زیرا زمینی که کایپاک کایا روی آن بالا می رود، طبقاتی است. به همین دلیل است که او در چارچوب مسئله ملی به همه طبقات زیر ستم در جغرافیای ما و ملت ها و ملیت های تحت ستم پاسخ می دهد.
به طور خلاصه کایپاک کایا راه رهایی واقعی را به طبقات، ملل، ملیت ها و باورهای تحت ستم نشان می دهد. او به این معنا راه رهایی و رهایی از استثمار و ستم را نشان می دهد.
تا زمانی که به نظرات او پایبند باشیم، وفاداری خود را به آنها حفظ کنیم و آنها را با مبارزه عملی توسعه دهیم، خواهیم دید که رفیق کایپاک کایا رهبر مردم خاورمیانه و منبعی است که باید با او مشورت کرد. .
هر چه به نظرات او نزدیک تر شویم، به حقیقت و آزادی نزدیک تر می شویم.
بنابراین، ما وظیفه داریم در قبال خاورمیانه ی رفیق کایپاک کایا. ما باید او را به شدت درک کنیم و قویاً توضیح دهیم. در پنجاهمین سالگرد جاودانه شدن رفیق کایپاک کایا، چنین وظیفه ای پیش روی ماست.
در عین حال، من می خواهم از مردم ما، به ویژه از ملت های ترک - کرد، ملیت ها و عقاید تحت ستم، زنان، LGBTI +، علویان ... به طور خلاصه از همه ی طبقات و اقشار استثمارشده و ستمدیده و به حاشیه رانده شده در جغرافیای ما دعوت کنم برای سازماندهی و مبارزه در حزب، در ارتش خلق، در سازمان جوانان و زنان، که در جغرافیای ما در راستای ایده های رفیق کایپاک کایا مبارزه می کند.
امروز علاقه و احترام خاصی برای رهبران انقلابی و کمونیست به ویژه رفیق کایپاک کایا وجود دارد. یکی از دلایل این امر البته تجاوزات فاشیستی فزاینده دولت AKP-MHP و تمایل توده ها برای خلاص شدن از شر این قدرت فاشیستی است. با این حال، من می خواهم تأکید کنم که آنچه رفیق کایپاک کایا را کایپاک کایا می سازد، چیزی که او را به یک رهبر کمونیست تبدیل می کند، موضع حزبی اوست. مبارزه سازمان یافته او. یک کایپاک کاییسم بدون حزب، یک طرفداری از کایپاک کای بدون تشکیلات - هرچند البته ارزشمند - فقط و فقط یک رویکرد نوستالژیک است. در تحلیل نهایی کمکی به مبارزه و رهایی مردم ما نمی کند!
ضمن بیان این مطلب، تاکید می کنم که حزب ما رفیق کایپاک کایا را به صورت جزمی درک نمی کند، بلکه با توجه به تحولات جاری و تضادهای جدیدی که به وجود آمده با او برخورد می کند. این موضع همچنین حزب ما را از سایر سازمان هایی که در مرحله کنونی خود را کایپاک کاییست تعریف می کنند متمایز می کند. حزب ما با رفیق کایپاک کایا با شعار "حساب، گسست و راه نو" برخورد می کند و درک می کند. این رویکرد عملکرد آن را هدایت می کند.
بر این اساس می خواهم به ویژه جوانان را مورد خطاب قرار دهم. درجات شما
ضمن بیان این مطلب، تاکید می کنم که حزب ما رفیق کایپاککایا را به صورت جزمی درک نمی کند، بلکه با توجه به تحولات جاری و تضادهای جدیدی که به وجود آمده با او برخورد می کند. این موضع همچنین حزب ما را از سایر سازمان هایی که در مرحله کنونی خود را کایپاکاییست تعریف می کنند متمایز می کند. حزب ما با رفیق کایپاککایا با شعار "حساب، گسست و راه نو" برخورد می کند و درک می کند. این رویکرد عملکرد آن را هدایت می کند.
بر این اساس می خواهم به ویژه جوانان را مورد خطاب قرار دهم. تمامی رده های ارتش خلق ما برای آینده و آزادی شما منتظر شماست. این گونه باید به پنجاهمین سالگرد قتل رفیق کایپاک کایا در زیر شکنجه پاسخ داد. بیایید به حزب خود و سازمان های خودمختار آن بپیوندیم تا مبارزه و مقاومت را در سال جدید بالا ببریم. این چیزی است که معنی و ارزش دارد!
- آیا از اینجا پیامی به مردم جهان و جغرافیای ما دارید؟
در نتیجه وقتی یک سال مبارزه را پشت سر می گذاریم و وارد سال جدید مبارزه می شویم، با وجود همه اشغال ها و محاصره ها می گوییم «مقاومت». ما باید امید و آزادی را تقویت کنیم. به عبارت دیگر، ما باید سازماندهی کنیم. باید آنقدر شفاف باشیم که جایی برای بدبینی و ناامیدی باقی نگذاریم.
از اینکه این فرصت را به ما دادید متشکرم. با سلام و احترام انقلابی...
لینک: https://www.tkpml.com/tkp-ml-opk-member-unal-orhan-in-the-new-year-we-will-Strengthen-hope-and-freedom/?swcfpc=1
اونال اورهان عضو TKP-ML OPK:
ما مصاحبه را با اونال اورال، عضو کمیته حزب کمونیست ترکیه- مارکسیست لنینیست خاورمیانه به اشتراک می گذاریم، زیرا ارزش خبری دارد.
-یک سال دیگر را پشت سر گذاشته و وارد سالی نو شده ایم. ضمن استقبال از سالی که مبارزات انقلابی هر مکان و هر لحظه را به میدان عمل تبدیل می کند، در سالی که پشت سر گذاشتیم، قتل عام ها و حملات صورت گرفت. البته انقلابیون نیز پاسخ های محکمی به این حملات دادند. این حملات با رضایت امپریالیسم و دولت فاشیست ترکیه نوکر آن صورت گرفت. سال گذشته را به طور خلاصه چگونه ارزیابی می کنید؟
- سال گذشته سالی بود که در آن استثمار و فقر همه مردم جهان افزایش یافت و تأثیر جنگ ها و اشغال ها بیشتر شد. این واقعیت نشان می دهد که بحران اقتصادی و مالی تجربه شده به وسیله ی دنیای امپریالیستی سرمایه داری عمیق تر، حل نشده و طولانی شده است. نظام سرمایه داری امپریالیستی در تلاش است تا از طریق جنگ راهی برای خروج از بحران خود بیابد. البته در هنگام برنامه ریزی و سازماندهی این جنگ ها، همه محاسبات انجام می شود تا مردم را به گرسنگی، فقر و ویرانی بیشتر سوق دهند.
در حالی که چنین وضعی در جبهه مردم وجود دارد، باید گفت آنچه در جبهه امپریالیستی مهم است، برتری بیشتر بر یکدیگر در تضادهایی است که میان شان هست و همچنین افزایش هژمونی و تقویت و بهره برداری بیشتر از یکدیگر است. جهت گیری اصلی آنها با وسایلی که در اختیار دارند تلاش برای کسب قدرت و برتری بیشتر بر رقبای خود است. البته بار همه اینها بر دوش مردم جهان است.
به عنوان مثال، نتیجه ی حمله روسیه به اوکراین درگیر کردن مردم روسیه و اوکراین در جنگی ناخواسته بود. در مقابل این جنگ مجدداً دولت های سرمایه داری امپریالیستی منطقه سعی در موضع گیری داشتند. این نیز بخشی از جنگ برای هژمونی بود. کشورهای امپریالیستی غربی و ایالات متحده آمریکا تبدیل به یک حزب شدند. روشن است که این حالت حزبی برای آزادی و صلح مردم نیست. تنها دلیل جانبداری در این جنگ، تحقیر، تضعیف و فشار دادن امپریالیسم روسیه، «تزارهای جدید روسیه» و تقویت حوزه های سلطه خودشان بود. این برای دفاع از آزادی یا حقوق دموکراتیک مردم اوکراین نبود. همچنین شاهد بودیم که چگونه تزارهای روسیه در عین تلاش برای تحریک شوونیسم و نژادپرستی، در عین حال به اعتراضات ضد جنگ مردم روسیه حمله کردند. ما یک بار دیگر تجربه کردیم که امپریالیست ها دشمن مردم خود، دموکراسی، آزادی، زندگی و طبیعت هستند.
«ثبات» بین امپریالیستی به بی ثباتی و های و هوی«صلح» به جنگ تبدیل شد.
- در خاورمیانه چه گذشت؟
طبقات حاکم ترکیه بی پروا حملات خود را به کردستان عراق و روژاوا افزایش دادند. آنها تلاش می کنند زندگی آزاد، سرزمین های آزاد و ایده آزادی را در اینجا نابود کنند.
هدف دولت ترکیه تنها تصرف اراضی نیست. می خواهد امید را به ناامیدی تبدیل کند، می خواهد ایده آزادی را کم رنگ کند. می خواهد هم زندگی مردم را نابود کند و هم اعتقاد به زندگی آزاد را در اندیشه های آنها. می خواهد مردم را به این باور برساند که نمی توانند موفق شوند.
طبقات حاکم ترکیه با مردم در سرزمین های انقلابی ما همین کار را می کنند. در مبارزات کارگران، زنان، جوانان، دگرباشان جنسی، آنها سعی در القای ناامیدی و این ایده دارند که نمی توانند پیروز شوند. با این حال، کارگران در اعتصاب هستند، زنان و LGBTI+ در خیابان ها، جوانان برای حقوق خود مقاومت می کنند. ما می دانیم که دولت ترکیه نه تنها دشمن جوانان، کارگران و زنان است، بلکه دشمن کودکان نیز است. دشمن آزادی است. با این حال، مردم و گروه های زیر ستم صدای خود را در برابر همه این تجاوزات بلند کردند.
در روژاوا هم همین گونه بود. حملات ادامه یافت. زمین های روژاوا بی وقفه به میدان تیر تبدیل شد. آنها به فضاهای زندگی، منابع زندگی، طبیعت، خانه ها، آب و غیره و خلاصه همه چیز حمله کردند. اما با وجود این، مردم مقاومت کردند. آخرین لحظه تاریکی مانند آغاز روشنایی است. مثل لحظه جلو رفتن است که رو به دیوار است. ما می‌توانیم دیدگاه دیالکتیکی را در مردمانی که در اینجا زندگی می‌کنند و مدعی سرزمین‌ها و مکان‌های زندگی خود هستند، ببینیم. به همین ترتیب، می‌توانیم همین را برای مردم آرتشاک یا قره‌باغ کوهستانی بگوییم. یک ایده آل تورانی بزرگ وجود دارد. ما باید این را بپذیریم. سیاست ترکی کردن جغرافیایی معین با پان ترکیسم و پان تورانیسم در قفقاز نیز دیده می شود.
به طور خلاصه، سالی که ما پشت سر گذاشتیم، سالی بود که در آن تضادهای بین امپریالیست ها در سراسر جهان تشدید شد و حتی تبدیل به جنگ شد.
در هنگامه ی درگیری هایی مانند اوکراین و در منطقه خود ما خاورمیانه، دولت های مرتجع به ویژه دولت ترکیه به اشغال و حملات خود ادامه دادند.
در برابر این حملات، مبارزات، اعتصابات و مقاومت های طبقه کارگر و حقوق ستمدیده در سراسر جهان شکل گرفت. در جغرافیای ما نیز مقاومت و مبارزات مردم ستمدیده وجود داشت. از این نظر، پویایی اساسی پیروزی در آینده از پایین به بالا ادامه یافت.
«کایپاک کایا رهبر کمونیست همه مردم در جغرافیای ما است!»
«اکنون پرچمی را در مقابل چشمان همه برافراشته ایم. اگر قرار است این پرچم، پرچم سرخ پرولتاریا باشد، باید با تلاشی جدی و موشکافانه تمام لکه هایی که سرخی آن را خراب می کند پاک شود»
- 2023 سالی خواهد بود که در آن با پنجاهمین سال قتل ابراهیم کایپاکایا، خالق و معمار سنت مبارزه جویانه ی حزب ما که ادعای خود را با سخنان و مبارزات خود مطرح کرد، آشنا می شویم. با ورود به سال جدید، پیروان کایپاک کایا دراین یک سال که تحت حملات اشغالگران بوده اند چه کرده اند؟ اگر بخواهید روند یک ساله را برای ما خلاصه کنید چه می گویید؟
- من می خواهم در پنجاهمین سالگرد قتل رهبرمان ابراهیم کایپاککایا صحبت کنم با این آگاهی که وظیفه و مسئولیت ماست که یک بار دیگر یاد او را گرامی بداریم و آرمان های او را زنده نگه داریم. کارگران و دهقانان 50 سال پیش رهبر بزرگی را از دست دادند. زیرا رهبر رفیق ابراهیم کایپاکایا نوری بود که با عقاید و دیدگاه های خود تاریکی را در هم شکست.
در یک سال گذشته ما به عنوان جانشینان او تلاش کرده ایم از مردم این سرزمین هایی که در آن زندگی می کنیم دفاع و آنها را سازماندهی کنیم. کنار آنها در سنگر مبارزه ایستادیم. ما تلاش کردیم با مواضع و کار خود نشان دهیم که چگونه با سازماندهی، هوشیاری و سلاح به حملات دشمن پاسخ دهیم. علیرغم همه کمبودها، گام های مهمی برداشته ایم. با این حال، وظیفه و مسئولیت ما برای رشد و توسعه این امر همچنان ادامه دارد.
- به عنوان پیروان این سنت، دوست دارید در مورد روند خود در جبهه های دفاعی و جنگ روژاوا علیه دولت فاشیست ترکیه چه بگویید؟
احمد عارف، شاعر کرد، در شعر «آدیلوش ببه» برای 33 روستای کرد قتل عام شده توسط دولت ترکیه می نویسد:
«ما قیم، خویشاوندیم، به خون گره خورده ایم
ما با خانواده ها تبادل می کنیم
آن سوی رودخانه
دختران مان را، این چندین قرن
ما همسایه هستیم
شانه به شانه
جوجه های ما با هم مخلوط می شوند
نه از روی غفلت
اما فقر
ما هرگز به پاسپورت عادت نکردیم
این گناه است که ما را می کشد
ما به پایان می رسیم
فرا می خوانیم
راهزنان
قاتلان
خائنان را...»
به عبارت دیگر، همان گونه که شاعر بیان می کند، مردمان در جغرافیای ما به معنای واقعی با هم برادرند. اما امروز امپریالیست ها و دولت های مرتجع منطقه با ایجاد مرز و دیوار سعی در ایجاد دشمنی بین مردم دارند. طبقه حاکم هر دولت مرتجع منطقه ای برای منافع خود دشمنانی را در «همسایه» ایجاد می کند و در نتیجه تلاش می کند تا قدرت خود را حفظ کند. به همین دلیل وقتی از مبارزه بین المللی در جغرافیای خاورمیانه صحبت می کنیم، در واقع از مبارزه خودمان صحبت می کنیم.
از این نظر، ابراهیم کایپاک کایا برای مردمان منطقه ساکن در جغرافیای ما مانند خاورمیانه، قفقاز و بالکان مهم است. لازم به ذکر است که تزهای او پاسخی انقلابی و کمونیستی به مشکلات و نیازهای این سرزمین هاست.
این را یک بار دیگر در اینجا دیده ایم. رفیق کایپاک کایا نه تنها رهبر طبقه کارگر، کارگران و دهقانان ترکیه است. او همچنین رهبر مردم خاورمیانه، قفقاز و بالکان است. زیرا ایده های او مرزی ندارد. آزادی و شخصیتی دارد که از مرزها فراتر می رود. او شخصیت بین المللی دارد. زیرا زمینی که کایپاک کایا روی آن بالا می رود، طبقاتی است. به همین دلیل است که او در چارچوب مسئله ملی به همه طبقات زیر ستم در جغرافیای ما و ملت ها و ملیت های تحت ستم پاسخ می دهد.
به طور خلاصه کایپاک کایا راه رهایی واقعی را به طبقات، ملل، ملیت ها و باورهای تحت ستم نشان می دهد. او به این معنا راه رهایی و رهایی از استثمار و ستم را نشان می دهد.
تا زمانی که به نظرات او پایبند باشیم، وفاداری خود را به آنها حفظ کنیم و آنها را با مبارزه عملی توسعه دهیم، خواهیم دید که رفیق کایپاک کایا رهبر مردم خاورمیانه و منبعی است که باید با او مشورت کرد. .
هر چه به نظرات او نزدیک تر شویم، به حقیقت و آزادی نزدیک تر می شویم.
بنابراین، ما وظیفه داریم در قبال خاورمیانه ی رفیق کایپاک کایا. ما باید او را به شدت درک کنیم و قویاً توضیح دهیم. در پنجاهمین سالگرد جاودانه شدن رفیق کایپاک کایا، چنین وظیفه ای پیش روی ماست.
در عین حال، من می خواهم از مردم ما، به ویژه از ملت های ترک - کرد، ملیت ها و عقاید تحت ستم، زنان، LGBTI +، علویان ... به طور خلاصه از همه ی طبقات و اقشار استثمارشده و ستمدیده و به حاشیه رانده شده در جغرافیای ما دعوت کنم برای سازماندهی و مبارزه در حزب، در ارتش خلق، در سازمان جوانان و زنان، که در جغرافیای ما در راستای ایده های رفیق کایپاک کایا مبارزه می کند.
امروز علاقه و احترام خاصی برای رهبران انقلابی و کمونیست به ویژه رفیق کایپاک کایا وجود دارد. یکی از دلایل این امر البته تجاوزات فاشیستی فزاینده دولت AKP-MHP و تمایل توده ها برای خلاص شدن از شر این قدرت فاشیستی است. با این حال، من می خواهم تأکید کنم که آنچه رفیق کایپاک کایا را کایپاک کایا می سازد، چیزی که او را به یک رهبر کمونیست تبدیل می کند، موضع حزبی اوست. مبارزه سازمان یافته او. یک کایپاک کاییسم بدون حزب، یک طرفداری از کایپاک کای بدون تشکیلات - هرچند البته ارزشمند - فقط و فقط یک رویکرد نوستالژیک است. در تحلیل نهایی کمکی به مبارزه و رهایی مردم ما نمی کند!
ضمن بیان این مطلب، تاکید می کنم که حزب ما رفیق کایپاک کایا را به صورت جزمی درک نمی کند، بلکه با توجه به تحولات جاری و تضادهای جدیدی که به وجود آمده با او برخورد می کند. این موضع همچنین حزب ما را از سایر سازمان هایی که در مرحله کنونی خود را کایپاک کاییست تعریف می کنند متمایز می کند. حزب ما با رفیق کایپاک کایا با شعار "حساب، گسست و راه نو" برخورد می کند و درک می کند. این رویکرد عملکرد آن را هدایت می کند.
بر این اساس می خواهم به ویژه جوانان را مورد خطاب قرار دهم. درجات شما
ضمن بیان این مطلب، تاکید می کنم که حزب ما رفیق کایپاککایا را به صورت جزمی درک نمی کند، بلکه با توجه به تحولات جاری و تضادهای جدیدی که به وجود آمده با او برخورد می کند. این موضع همچنین حزب ما را از سایر سازمان هایی که در مرحله کنونی خود را کایپاکاییست تعریف می کنند متمایز می کند. حزب ما با رفیق کایپاککایا با شعار "حساب، گسست و راه نو" برخورد می کند و درک می کند. این رویکرد عملکرد آن را هدایت می کند.
بر این اساس می خواهم به ویژه جوانان را مورد خطاب قرار دهم. تمامی رده های ارتش خلق ما برای آینده و آزادی شما منتظر شماست. این گونه باید به پنجاهمین سالگرد قتل رفیق کایپاک کایا در زیر شکنجه پاسخ داد. بیایید به حزب خود و سازمان های خودمختار آن بپیوندیم تا مبارزه و مقاومت را در سال جدید بالا ببریم. این چیزی است که معنی و ارزش دارد!
- آیا از اینجا پیامی به مردم جهان و جغرافیای ما دارید؟
در نتیجه وقتی یک سال مبارزه را پشت سر می گذاریم و وارد سال جدید مبارزه می شویم، با وجود همه اشغال ها و محاصره ها می گوییم «مقاومت». ما باید امید و آزادی را تقویت کنیم. به عبارت دیگر، ما باید سازماندهی کنیم. باید آنقدر شفاف باشیم که جایی برای بدبینی و ناامیدی باقی نگذاریم.
از اینکه این فرصت را به ما دادید متشکرم. با سلام و احترام انقلابی...
لینک: https://www.tkpml.com/tkp-ml-opk-member-unal-orhan-in-the-new-year-we-will-Strengthen-hope-and-freedom/?swcfpc=1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر