روز جهانی زن به تمامی
زنان فرخنده باد
40 سال اخیر،
سال های ستم، سال های نابرابری های هولناک و فاجعه بار و سالهای پر از درد و تلخی
و رنج برای تمامی زنان تمامی طبقات خلقی ایران بوده است. از ستم ها و نابرابری های
پدر سالارانه عشیره ای، فئودالی، دینی، مذهبی گرفته تا ستم های مرد سالارانه جامعه
مدرن و تا استثمار چندگانه زنان کارگر و زحمتکش شهری و روستایی. در ایران، جز
تمامی ستم هایی که به زنان در تمامی کشورهای پیشرفته امپریالیستی غربی و کشورهای عقب
مانده و زیر سلطه میشود، ستم هایی میشود که در بسیاری از آن کشورها نایافتنی است.
در کشور ما به دلیل وجود یک نظام سرمایه داری
عقب مانده، برقراری خلافت کهنه پرستان، مستبدان و جانیان مال و قدرت پرست و تسلط دین و مذهب بر فرهنگ کشور، ستم هایی بر زنان
میشود که نه یکی دو لایه بلکه چندین و چند
لایه و هر کدام بدتر و حقارت بارتر از دیگری است. در اینجا زنان با تحقیرآمیز ترین
نابرابری های اجتماعی و قوانین تبعیض آمیز حقوقی روبرویند. قوانین حقوقی در مورد
مالکیت، ازدواج، طلاق، ارث، گواهی، حق حضانت فرزندان، حق خروج از کشور، پوشش و
پویش های فرهنگی و ورزشی و غیره که یکی بدتر و کراهت بارتر از دیگری است . اینجا،
در ایران بخشی از شنیع ترین و خشونت بارترین اشکال مجازات اسلامی شامل حال زنان
میگردد.
بی دلیل نیست که در ایران یکی از پرخروش ترین بخش
های جامعه، زنان هستند. آنها همواره علیه تمامی این اشکال کهنه ستم و استثمار به
ستیز و مبارزه برخاسته اند. این مبارزات پس از برقراری جمهوری نکبت و از همان نخستین روز جهانی زن در 17اسفند 57 و با گردهمایی ها و
راهپیمایی ها علیه حجاب اجباری خمینی و تمامی کهنه پرستان و مومیایی ها آغاز شد و تا روسری
برداشتن ها دختران و زنان در این یکسال اخیر در شهرها، و تلاشهای زنان آگاه
و مبارزی همچون سپیده قلیان برای برقراری اتحاد با جنبش کارگران و زحمتکشان
ادامه یافت.
در این مدت
40 سال بسیارند زنان مبارز و فداکاری که
جان باختند، به زندانهای دراز مدت محکوم شدند، زیر شکنجه های حیوانی قرار گرفتند و
محروم از حقوق اجتماعی شدند. هم اکنون که سالگرد روز جهانی زن است، صدها زن به
دلیل مبارزات خود علیه همین قوانین ضد زن در زندانهای حکومتگران متحجر و جانی
هستند.
مبارزات
انقلابی، جانفشانه و پیگیر زنان ایران علیه ستم و استثمار ایران، شایسته افتخار و
بالیدن است و آنرا تا رسیدن زنان به خواستهای خود و برقراری جهانی بدون تبعیض و
نابرابری و کهنه پرستی، پایانی نیست. اینجا، در ایران روز بروز بر کینه زنان نسبت به حکومت سرمایه
داران متحجر و جانی و جلادان آنها بیشتر خواهد شد، و خشم آنها بیش از پیش فوران
خواهد کرد و به سوی مبارزات شدیدتر، مقاوم تر، مهاجم تر و با اعتماد به نفس
افزونتری پیش خواهد رفت.
هر چه پیگیرتر و پایدارتر باد مبارزات زنان
پیش به سوی پیوند جنبش زنان با جنبش کارگری
سرنگون باد حکومت ستم و استثمار جمهوری اسلامی
برقرار باد جمهوری دموکراتیک خلق
ایران
گروه مائوئیستی راه سرخ
16 اسفند 97
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر