برپایی سدهای مقاومت توده ای در مقابل سرکوب حکومت
در
روز یکشنبه 24 اردیبهشت این خبر در اصفهان پخش شد که به احتمال در سحرگاه روز
دوشنبه سه جوان با نام های صالح میرهاشمی و مجید کاظمی و سعید یعقوبی را به جرم
مرتکب نشده ی کشتن سه تن از نیروهای انتظامی اعدام خواهند کرد. قتل هایی که به نظر
نوعی توطئه ی خودزنی به وسیله ی حکومت و انداختن آن به گردن مبارزین آزادیخواه
بوده است.
گرد
آیی توده های مبارز اصفهان پیرامون زندان دستگرد
به
همین دلیل و نیز در پی خواست خانواده های آنها برای پیشگیری از اعدام این سه جوان،
مردم دلاور اصفهان در جلوی زندان دستگرد آمدند و ضمن سردادن شعارهایی علیه خامنه ای
و حکومت مرتجع اش خواهان توقف احکام اعدام شدند. حکومت نیز پاسخ مردم را با شلیک
گاز اشک آور و گلوله داد. تا زمان نگارش این متن خبری دال بر توقف احکام اعدام
انتشار نیافته و برعکس شب دوشنبه فیلمی از اعترافات اجباری متهمین پخش شده که به
نظر می رسد تمایل حکومت برای دنبال کردن احکام بیدادگاه های خود را بیان می کنند.
سدهای
مقاومت توده ای
نگاهی
به اشکال این گونه ی مبارزه ی توده ها با حکومت نشان می دهد که این اشکال با
مضامینی متفاوت به وجود آمده اند که از تخریب توطئه ها و برنامه های کثیف دشمن
برای سرکوب جنبش تا مقاومت در مقابل اعدام جوانان مبارزی که در بهترین حالت جز سنگ
چیزی برای دفاع از خود نداشته اند در بر گرفته است.
تا
کنون و جدا از موارد دیگر چهار مورد مهم از حضور به موقع توده ها در پشتیبانی از
مبارزین درمبارزات انقلابی هشت ماه اخیر به چشم می خورد:
گردآمدن
توده های مردم پیرامون دانشگاه صنعتی شریف به پشتیبانی از دانشجویان دانشگاه در هنگام
حمله ی نیروهای امنیتی و لباس شخصی به دانشجویان این دانشگاه در شامگاه یکشنبه 10
مهر، گردآمدن توده ها در پیرامون زندان اوین و به پشتیبانی از زندانیان سیاسی در
شب 22مهر 1401 به هنگام توطئه ی حکومت علیه زندانیان و آتش راه انداختن در زندان و
کشتن زندانیان، جمع شدن پیرامون زندان رجایی شهر در 19 دی ماه 1402هنگامی که قرار
بود حکم اعدام جوان مبارز محمد قبادلو اجرا شود.
و اینک حضور توده ها پیرامون زندان دستگرد
هنگامی که احتمال داشت که سه جوان را به جرم محاربه اعدام کنند.
نگاهی
به این مبارزات خواه هنگامی که برخی از اشکال مبارزه در خیزش انقلابی به ویژه جنبش
خیابانی در اوج قرار داشت و خواه اکنون که شکل مبارزه ی خیابانی تا حدودی فروکش
کرده است، نشان می دهد که صف آرایی نیروهای توده های مبارز و حکومت مرتجع اسلامی
از جهات معینی تغییرات کیفی کرده است.
در
گذشته این چنین صف آرایی ها و مقاومتی از جانب توده ها در مقابل دشمن وجود نداشت و
برای همین حکومت هر گونه توطئه ای که می خواست علیه جنبش توده ها انجام می داد و
هر گونه سرکوبی را که می خواست به آن عمل می کرد و کشتن و اعدام کردن برایش مانند
آب خوردن بود. اما اکنون وضع در جهات معینی تفاوت کیفی کرده است. اکنون توده ها
هشیار و نیرومند شده و به سرعت به برنامه ها و توطئه ها و شیوه های سرکوب حکومت پی
برده و هر کجا که زورشان برسد و بتوانند به سرعت در مقابل آن می ایستند و حرکت
حکومت را متوقف می کنند. آنها با این کار خود در یکپارچگی سرکوب حکومت گسیختگی و خلل
ایجاد می کنند و بنابراین تمرکز و ضرب آهنگ آن را گرفته و یا کند می کنند.
این
گامی است ارزشمند و نشان از برهم خوردن تعادل های پیشین بین نیروهای ذهنی و مادی
سرکوب و نیروهای ذهنی و مادی جنبش توده ها و ایجاد تعادل ها و توازن های قسمی تازه
دارد.
به
طور کلی و در حال حاضر جنبش توده ها نمی تواند در همه ی نقاط و اشکال سرکوب به
گونه ای موزون مقابل حکومت بایستد و بنابراین در مقابل برخی از اشکال سرکوب مثلا
سرکوب خیابانی( و یا سرکوب با سلاح های سنگین مانند مورد حمله ی سپاه به شهرهای
کردستان در گیرودار خیزش انقلابی بزرگ) دست به عقب نشینی موقتی می زند. اما روشن
است که این گونه عقب نشینی ها مشروط و نسبی است. به این معنا که از یک سو این گونه
عقب نشینی ها مقطعی و گذرا بوده و همچنان که گذشته جنبش نشان داده است پس از دوره
ای مبارزات و تقابل ها و بعضا پیشروی ها از سر گرفته شده است( موردی مانند مقابله
با سرکوب مسلحانه دشمن و نیز تهاجم به آن در مدراج بالاتری از مبارزه ممکن می شود)؛
برای نمونه مبارزات خیابانی از همان 88 تا کنون و به رغم سرکوب های متوالی جنبش
های دی ماه 96 و آبان 98 و نیز مبارزات دنباله ی آنها، تداوم داشته است. از سوی
دیگر به این معنا بوده است که اگر در شکلی و بخشی عقب نشینی صورت گرفته، در شکلی
دیگر و بخشی دیگر مقاومت و یا پیشروی کرده
است. برای نمونه نبرد کنونی دختران و زنان مبارز ما علیه حجاب اجباری، و حداقل تا
کنون استوار کردن نسبی آن، شکلی از مقاومت و همچنین پیشرفت بوده است. ایستادگی در
بلوچستان و کردستان اشکالی از مقاومت و در عین حال پیشرفت جنبش انقلابی بوده اند. دادن
منشور 12 ماده ای و اعلام خواست های سیاسی و انقلابی طبقه ی کارگر و فرهنگیان و
زحمتکشان جزیی از پیشرفت مبارزات خلق بوده است و اعتصاب بزرگ جاری کارگران شرکت
های پیمانکاری نفت نیز جزیی از پیشرفت بوده است و اکنون نیز این گونه مقاومت ها در
مقابل اعدام زندانیان و تحکیم شدن آن جزیی از پیشرفت کلی مبارزه می باشد.
مجموع
اوضاع کنونی جنبش توده ها نشان می دهد که نه تنها آنها در مقابل برخی از تحرکات
سرکوب گرانه دشمن عقب نشینی نمی کنند بلکه سدهای محکم نیز ایجاد می کنند و از این
راه جلوی پیشرفت تهاجمات آن را می گیرند.
تا
آنجا که به اشکال مقاومت در مقابل سرکوب مبارزه مربوط است باید گفت که آنچه که
جنبش توده ها بیش از پیش نیاز دارد پیگیری و گسترش این اشکال مقاومت ضد سرکوب به
شکل های بیشتری از سرکوب است. باید در هر کجا و هر موقع که بتوان این مقاومت ها را
اجرایی کرد، آنها را اجرایی کرد و در عین حال پیگیرانه دنبال آن را گرفت و حداقل در مواردی که ممکن
است، آن را به نتایج قطعی و پیروزمندانه رساند. بدون تردید این مقاومت ها نقش مهمی
در تداوم جنبش و پیشروی آتی آن اجرا خواهد کرد.
استوار باد مقاومت
توده ها در مقابل سرکوب
مرگ بر جمهوری اسلامی
برقرار باد جمهوری دموکراتیک خلق به رهبری طبقه ی کارگر
گروه
مائوئیستی راه سرخ
ایران
25
اردیبهشت 1402
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر