در ستایش محمد ثلاث بغض و کینه فروخورده ای که تبدیل به خشم گردید!

در ستایش محمد ثلاث

بغض و کینه فروخورده ای که تبدیل به خشم گردید!

دراویش در ایران یک جریان مذهبی هستند؛ با درک هایی خاص خود از مذهب و آداب و مراسم ویژه خود؛ عموما  نه کاری به کار کسی داشته و نه آزاری از جانب آنها به کسی رسیده؛ قرنها است که در ایران به همراه دیگر فرقه ها و جریانهای مذهبی عرفانی وجود داشته اند و مراسم و آداب خود را در خلوت خویش برگزار میکنند.

در جمهوری اسلامی بر این سیاق که «هر کس با من نیست علیه من است»، هر گروه «غیر» ی خطرناک شمرده شده و تحمل نمیشود. از این رو، دراویش همچون پیروان دیگر ادیان و مذاهب چون زدتشتیان، مسیحیان، سنی ها، بهایی ها، فرق خاص درون خود شیعه و غیره  زیر فشار طاقت فرسای این حکومت قرار گرفته و از همه سو محدود گشتند. همین امر موجب تقابل دروایش برای احقاق حق خود گردید و این دسته مبارزات فراوان و طولانی ای را برای آزادی خود پیش بردند.

در زمانی که فشارهایی حکومت اسلامی بر اینان به یکی از بالاترین درجات خود رسیده بود و «قطب» دروایش زیر فشار مزدوران پاسدار قرار گرفته بود، دراویش برای دفاع از «قطب» خود پیرامون منزل وی جمع شدند و از حریم وی دفاع کردند. کار با تهاجم نیروهای پاسدار و بسیجی و انتظامی به درگیری کشیده شد.

 طی این درگیری یکی از دراویش به نام محمد ثلاث که چهره ای ساده و صمیمی دارد، با خود اندیشید که «چرا ما باید این همه ستم و ظلم و فشار را تحمل کنیم؟ چرا اینان هر کاری که میخواهند با نیروهای خود، با این همه ابزار و سلاح  بر سر ما میآورند اما ما نمیتوانیم از خود دفاع کنیم؛ مگر ما چه کرده ایم که شایسته چنین تحقیر و سرکوبی هایی باشیم؟»

 بغضی بود در گلوی محمد ثلاث و کینه ای در دل؛ بغضی که دیگر نمیشد بیش از این آن را در خود نگاه داشت و  فروخورد و کینه ای که دیگر نمیشد آن را پنهان کرد. بغض ترکید، و کینه  تبدیل به خشم شد؛ و کنترل خشم و اینکه این خشم چگونه باید هدایت شود و خود را نشان دهد در آن اوضاع  دشوار بود. محمد ثلاث سوار بر اتوبوسی شد و دق سالیان سال خود را بر سر نیروهایی که او اینک آنها را چون مشتی اراذل و اوباش حقیر، مشتی حشرات و یا وز وز مگسانی  بیخ گوش میدید، در آورد. وسیله به وی نیرو داد. این  ابزار و سلاحی بود که وی در آن زمان آنرا دم دستر از هر چیز دیگری دید. با آن میتوانست نیروی ذخیره شده در خود را بیشتر کند. او اینک و با این ابزار خود را قوی تر از هر نیرویی میدید.

اکنون حکم اعدام محمد ثلاث بوسیله حکام جمهوری اسلامی تایید شده و به اجرای احکام رفته است. حکمی یک سویه که تنها  محمد ثلاث را میبیند و اینکه چرا «قوانین» را زیر پا گذاشته است؛  قوانینی که خود بسیاری از آنها را که منطبق میلشان نیست و از جمله قوانینی که شامل حقوق حقیری است که از آن  ملت است، همواره، همه روزه و همه ساعته  زیر پا گذاشته و به بسیاری از آنها پایبند نبوده و نیستند. پس، آن کسانی را که محمد ثلاث  به وضعی دچار کردند که این اقدام را انجام داد، نمی بینند و نمیخواهند ببینند؛ زیرا اینها «آن کسان» خودشان هستند. کشتن ثلاث، همانطور که کشتن بسیاری دیگر از شایسته ترین فرزندان خلق پیش از این، نه تنها دردی از دستگاه تا مغز استخوان فاسد قضایی و حکومت مستبد آخوندها و مکلاها  درمان نخواهد کرد، بلکه برعکس موجب  بوجود آمدن و یا بزرگ تر شدن کینه ها و بغض های فروخورده بسیاری خواهد شد. کینه ها و بغض هایی که یک به یک در حال ترکیدن است.

سدی ترک برداشته و سوراخهایی در آن پدید آمده است. حکومت آخوندها و مکلاهای مذهبی دارودسته های پاسدار و بسیجی و نیروی انتظامی خود را برای گرفتن سوراخی به جایی میفرستند و اینها هنوز ترکی را «بست» نزده، جایی دیگر ترکی دیگر و سوراخی دیگر ایجاد میشود؛ و اینها باز نیروهای خود را بجای دیگر میفرستند و باز هنوز اینجا با کشتار و بازداشت وشکنجه و  زندان و «خودکشی در زندان» و این قبیل، بست ها درز گیری و رفو نشده، جایی دیگر سد حکومت اسلامی ناله کنان ترکی دیگر بر میدارد.

 خلق بزرگ، زیرک و هوشیار ایران با شما «بازی» خواهد کرد. یک بازی ساده! در این بازی شما را ناچار خواهد کرد که همچون احمق ها رفتار کنید. شما که خود را عاقلترین و باهوش ترین ها می انگاشتید و میانگارید و جز برای خلق شاخ و شانه نمیکشید. شما همچون احمقها خواهید شد. خلق ایران شما را با حرکات غیر قابل پیش بینی و پیچ در پیچ خود، دیوانه خواهد کرد. شما را مجبور خواهد کرد همچون دیوانه ها از سویی به سویی بروید و سرگیجه بگیرید. آنگاه که شما در مبارزه با خلق، جنون گرفتید وهمچون احمق ها و دیوانه ها شدید، ضربتی سریع و ساده نیز کار شما را خواهد ساخت.

طبقه کارگر ایران از تمامی مبارزات خلقها، مذاهب و گروهای زیر ستم پشتیبانی خواهد کرد!

نابود با حکومت استبداد مذهبی

برقرار باد جمهوری دموکراتیک مردمی

گروهی از مائوئیستهای ایران 

سی ام اردیبهشت 97