در مورد برخی شعارهای کنونی

   

     

 در مورد برخی شعارهای کنونی

 ایران کشور بزرگی است با خلقهای گوناگون و تاریخی یگانه. طبقه کارگر، زحمتکشان و تمامی مردم ایران به عنوان یک ملت واحد، به طبقه کارگر، زحمتکشان و تمامی خلقهای دیگرکشورها احترام عمیق میگذارد و خود را با مبارزات آنها برای استقلال، آزادی و حکومت های مردمی، همبسته میداند. ملت ایران در حالی خود را از هیچ ملت دیگری کمترو کوچکتر نمیداند ، در عین خود را برتر از هیچ ملت دیگری، حتی کوچکترین ملتها  نمی داند.هم برای دیگران احترام قائل است وهم برای خود.

مردم ایران برای خلق عرب احترامی عظیم قائل هستند. ریشه های مشترک تاریخی، فرهنگی، سیاسی و مبارزات فراوان علیه خلفا و حکومتهای مستبد تاریخ، ملت ما را با خلقهای همسایه عرب خود متحد و همبسته میکند.

ما در میان خود نیز خلق عرب را داریم که در تمامی مبارزات دوران چهل ساله اخیر و  از جمله در همین مبارزات کنونی، در کنار خواهران و برادران کارگر و زحمتکش ایرانی خود بوده و تمامی خواهران و برادرانش در خلقهای ترک، کرد، بلوچ ، ترکمن و فارس از مبارزات آنها پشتیبانی کرده اند.

از دیگر سو، خلقهای عرب در همین دوران اخیر مبارزات، شورشها و انقلابات دامنه داری را علیه حکام خود، که خود را منسوب به مذهب میدانسته اند، داشته اند و در میان ملت ایران همواره بهترین افکار و احساسات در مورد آنها و در همراهی و و همبستگی با آنها پدید آمده و خواهد آمد.

مردم ایران از حکومت استبدادی کنونی ایران که پشت مذهب پنهان شده، نفرت عمیقی دارند، و گرچه این حکومت ریشه های فکری خود را به حکومت های مذهبی اوان ظهور اسلام در عربستان نسبت میدهد، اما هیچ سنخیت و همبستگی ای با خلقهای عرب ندارد و با شیعه و سنی کردن و ایجاد جریان های حزب الهی زیر نفوذ خود در کشورهای عربی، نه تنها یکی از مسببین اصلی تفرقه میان خلقهای عرب  در مبارزات استقلال طلبانه و آزادیخواهانه کنونی آنها بوده است، بلکه همانگونه که میدانیم خود در سرکوب مبارزات مردم سوریه برای سرنگونی حکومت مستبد بشار اسد نقش داشته است. این حکومت هرگز پشتیبان خواستهای واقعی خلقهای عرب و فلسطین نبوده و صرفا برای گسترش دایره نفوذ، بقای حکومت ننگین خود وامتیاز گیری از امپریالیستها به  این گونه پشتیبانی ها و کمکها دست زده است.

باید توجه داشت که پنهان شدن حکام کنونی پشت مذهب اسلام، یک مسئله سیاسی- فرهنگی است و ربطی به  خلقهای عرب ندارد. از این رو، شعارهایی را که در تظاهراتها میدهیم، نه تنها باید  باعث تفرقه میان خلقهای ایران نشود، بلکه برعکس پیوند این خلقهارا مستحکمتر سازد؛ و نه تنها موجب تفرقه و جدایی میان ملت ما و دیگر ملتها نشود؛ بلکه برعکس پیوند  خلق ما را با دیگر ملتها مستحکمتر سازد.

باید هوشیار باشیم و از شعارهایی که ذره ای بوی تفرقه و جدایی میان خلقهای ایران و نیز میان خلق ایران و دیگر خلقها ایجاد میکند، بپرهیزیم. ما باید ازهمبستگی خلقهای خود و در عین حال از همبستگی خلق ایران با تمامی خلقها دفاع کنیم.

مضمون واقعی شعارهایی مانند« نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» تهاجم به حکام مستبد کنونی است و تنها بیانگر نفرت عمیق مردم از آنها است که خود به هر گونه غارت و دزدی از اموال خلق میزنند، اما خلق را به بهانه «کمک به لبنان و غزه و سوریه» در بدترین شرایط و تنگناها نگه داشته اند.

این شعار بجز به قصد منکوب کردن رژیم و گرفتن بهانه های واهی آن در نگاه داشتن مردم در بدترین شرایط اقتصادی، معنای دیگری ندارد و به هیچوجه بیانگر احساس واقعی ملت ایران نیست. این شعار نه به هیچوجه به این معناست که احساسات ملت ایران با خلقهای عرب غزه و لبنان و فلسطین همراه نیست، و نه به این معناست که کشور خود ایران را، در هر حال و شرایطی به کشورهای دیگر برتری میدهد. مردم ایران همانگونه که تا کنون نشان داده اند، یکی از پشتیبانان همیشگی ملت فلسطین و تمامی خلقهای عرب بوده و هستند.

 طبقه کارگر و تمامی زحمتکشان و خلق ایران  هر گاه و در هر شرایطی که بتوانند خواه از نظر فکری و خواه از نظر مادی و البته بوسیله حکومتهایی که واقعا نماینده آنها باشند،هر گونه کاری که بتوانند برای خلقهای دیگر انجام دهند، انجام خواهند داد. خلق ایران تمامی خلقهای دیگر از جمله خلق دلاورعرب و فلسطین را دوست دارد و خود را با آنها در تمامی رنجهایشان برای استقلال و آزادی  شریک میداند.

 پاینده باد یگانگی تمامی خلقهای دربند ایران

پاینده باد یگانگی تمامی خلقهای دربند جهان

 سرنگون باد حکومت استبداد مذهبی

برقرار باد حکومت دموکراتیک مردمی

جمعی از مائوئیستهای ایران

شانزدهم دی ماه 96