در روز یکشنبه 9 دی ماه 1403
در اعتراض به افزایش قیمت دلار و تورم نخست پارچه فروشان و سپس کفاشان بازار تهران
اعتصاب کردند و در پی آن بخش هایی دیگر از بازار تهران به آنها پیوستند. کسبه و
بازاریان مغازه های خود را بسته و در بازار گردآمدند و نیز بخشا اعتراض شان به
خیابان کشیده شد. آنها که اعتصاب کرده بودند از بقیه می خواستند که مغازه ی های
خود را ببندند و این وضع را تحمل نکنند.
شعارهای بازاریان:
«ببندید، ببندید»
«بازاری باغیریت، حمایت حمایت»
«فریاد، فریاد، از این همه بیداد»
«حسین حسین شعارشون، دروغ و دزدی کارشون»
پس از اعتصاب بازار طلافروشان در اردیبهشت 1402 این مهم ترین اعتصاب
بازاریان در یکی و دوسال اخیر است.
علل اعتصاب بازاریان گران شدن دلار و بالا رفتن نرخ تورم و بنابراین
رکود کار و کاسبی است. در صحبت های کفاشان اعتصابی طرح شده است که با افزایش قیمت
دلار، قیمت ابزار و مواد اولیه تولید کفش بالا خواهد رفت و آنها نخواهند توانست
کفش تولید شده با قیمت جدید را که طبعا گران تر از پیش از آن است تولید کرده و بفروشند.
صحبت های تولید کننده گان کفش ساده و روشن است. بالا رفتن قیمت دلار
به معنای پایین آمدن ارزش پول ملی است. با پایین آمدن ارزش پول ملی از آنجا که بخش مهمی از شاغلین جمعیت ایران حقوق بگیران کم درآمد( کارگران شهر و روستا در تولید و خدمات، کارمندان ساده و...) هستند که دستمزدهایشان عموما ثابت است( سالی یکبار آن هم نه متناسب با نرخ تورم افزایش می یابد) توانایی خریدشان پایین می آید و نمی توانند کفش تولید شده با قیمت تازه را بخرد و با
این ترتیب تقاضا برای کفش پایین می آید. این به این معناست که بازار دچار رکود می
شود(اکنون مدت زمانی است که بخشی از بازارهای حتی نیازهای اولیه ی توده ها نیز مانند پوشاک و حتی مواد غذایی مانند گوشت به رکود کشیده شده است) کالای تولید
شده روی دست تولید کننده می ماند و کسب و کار وی به ورشکستگی سوق پیدا می کند.
تمامی بخش های جامعه از کارگران و کشاورزان گرفته تا کارکنان بخش
خدمات دولتی و خصوصی و تولید کننده گان و کسبه و ... به یکدیگر وصل هستند. ضربه و آسیب به هر بخش و پایین آوردن قدرت تولید و مصرف اش به معنای ضربه به بخش های دیگر است. تا کنون
ضربات بحران و تورم جاری بیشتر متوجه کارگران و حقوق بگیران جزء و نیز لایه های تهیدست طبقات میانی بود، اما هر روز که می
گذرد بحران و تورم دامن لایه های مرفه طبقات میانی را بیشتر می گیرد. از این رو اعتصاب کسبه
و بازاریان در دهه ی اخیر بیش از پیش شده است.
روندهای کنونی نشاندهنده این است که حتی اگر این اعتصاب معین گسترش و
تداوم نیابد اما با وضع کنونی افزایش قیمت دلار و تورم این که دیر یا زود
اعتصاباتی عمومی تر و دامنه تر صورت بگیرد وجود دارد. اعتصاباتی که در صورت وقوع و
استحکام نسبی می توانند وضع اجتماعی - سیاسی جاری در جامعه را تغییر دهند و جنبش
انقلابی - دموکراتیک توده ها را وارد مراحل تازه ای از تکامل خود کنند.
گروه مائوئیستی راه سرخ
ایران
9دی ماه 1403
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر