نبرد مردم فلسطین با اشغالگران
دور تازه ای از مبارزه ی توده های فلسطینی و عرب با
صهیونیست های غاصب آغاز شده است.
سرآغاز این دور، به
اواخر سال گذشته و تلاش های دولت صهیونیست اسرائیل برای غصب خانه های مردم فلسطینی
در شیخ جراح در قدس(یا اورشلیم) شرقی و بیرون راندن آنها از این منطقه و جایگزین
کردن آنها به وسیله شهرک نشین های یهودی برمی گردد.
این خانه ها به
عناوین مختلف از جمله اینکه مالکین اصلی سند مالکیت زمین ها را که مربوط به قرن
نوزدهم است در دست دارند، به وسیله ی دادگاه ها از دست مردم این مناطق گرفته می
شود. این امر مقاومت فلسطینی های منطقه را برانگیخته و برگزاری گردهمایی ها و
راهپیمایی های متعدد و مبارزات زیادی را علیه دولت مرتجع اسرائیل در شهر قدس شرقی
و نوار غزه سبب شده است. مبارزاتی که با تهاجم وحشیانه نیروهای اسرائیلی و سازمان
های افراطی یهودی روبرو گردیده و موجب زخمی شدن و آسیب دیدن بسیاری از مردم عرب منطقه
گردیده است.
تداوم این مبارزات به شلیک راکت و موشک از جانب نیروهای
حماس به اسرائیل و شلیک موشک از جانب اسرائیل به
نوار غزه و بمباران این مناطق به وسیله هواپیماها شده است که در یکی از
حملات اسرائیل یک ساختمان بزرگ 13 طبقه ای فروریخته است. راستی که شیوه های کشتار
مردم از سوی سران جمهوری اسلامی و سپاه پاسداران خواه در ایران و خواه در کشور
سوریه مانند این گونه حملات وحشیانه ی دولت اسرائیل است؛ گویی سران پاسداران و حکومتگران
جمهوری اسلامی شیوه های کشت و کشتار مردم بی دفاع را از سران اسرائیل
یاد گرفته اند و علیه مردم ایران و خلق های منطقه به کار می برند.
بنا به اعلام خبرگزاری
ها بیش از 70 نفر از مردم غزه که تعدادی از آنها کودک و نوجوان بوده اند، جان خود
را از دست داده اند. اکنون و با آماده کردن نیروی زمینی اسرائیل برای حمله به
نیروهای فلسطینی و فلسطینی های نوار غزه، جریان این درگیری ها رو به سوی شدت گرفتن
بیشتر دارد.
برخی از دولت های امپریالیستی غرب از جمله آمریکا، آلمان،
فرانسه و ... که پشتیبانان اصلی دولت صهیونیستی و اشغالگر اسرائیل هستند، به نفع
دولت اسرائیل اعلام موضع کرده و حق وی دانسته اند که در قبال حمله به آن کشور از
خود دفاع کند، بی آنکه از سرکوب ممتد و خونین تظاهرات مسالمت آمیز فلسطینی ها علیه
غصب خانه هایشان سخنی به میان آورند. برخی دیگر طبق روال معمول به محکوم کردن خشک
و خالی برخی از اقدامات سرکوب گرانه ی اسرائیل بسنده کرده اند.
دولت های ارتجاعی منطقه
نیز همچون ترکیه، مصر، عربستان و... که برخی از آنها روابط شان را با اسرائیل
بهبود بخشیده اند، نیز روال برخی از این دولت های امپریالیستی را در پیش گرفته و
صرفا تلاش های دولت اسرائیل را در غصب خانه های فلسطینی ها محکوم کرده اند. برخی
دیگر مانند دولت اردن تلاش کرده اند که دولت اسرائیل را«مجاب» کنند که از بیرون
راندن فلسطینی ها از خانه های خود خود داری کند. به این ترتیب آنچه که در اعلام
مواضع دولت های امپریالیستی غربی و دولت های ارتجاعی منطقه به چشم می خورد، یا حق
دفاع را به اسرائیل دادن است و یا محکوم کردن های بی حاصل تلاش های دولت صهیونیستی
اسرائیل در اشغال قدس شرقی.
در مورد سازمان های فلسطینی ای همچون حماس و جهاد اسلامی که
از سوی حکومت جمهوری اسلامی پشتیبانی می شوند، باید گفت که آنها بیش از آنکه با
دولت صهیونیستی اسرائیل مبارزه کنند، یهودی ستیزی را پیشه
کرده اند. این ها در عین حال انواع فرصت طلبی و سازش کاری با ارتجاع منطقه و
امپریالیسم و نیز دسیسه ها و سرکوب ها را علیه مردم خودی و یا کشورهای دیگر پیش برده
و می برند.
تجارب سال های
طولانی نشان داده است که جنگ این ها با دولت اسرائیل در یک چارچوب ارتجاعی است و
مطلقا حاوی امری پیشرو و مترقی ای نیست؛ گرچه تا جایی که مبارزه ی این سازمان ها
با دولت مرتجع اسرائیل - و نه مردم یهودی- است و نتیجه ی آن ضربه به این دولت غاصب -
و نه توده های مردم یهودی - است، باید این گونه اقدامات آنها را همچون کشورهای
امپریالیستی که آنها را« تروریستی» می نامند و این سازمان ها را به واسطه ی چنین
اقداماتی «تروریست» خطاب می کنند، محکوم
نکرد. از سوی دیگر تا جایی که آنها ایدئولوژی و اعتقادات ارتجاعی و از جمله یهود
ستیزی دارند، باید این ایدئولوژی و اعتقادات آنها
را افشا کرد و به باد حمله گرفت و هر کجا دست به معامله با قدرت های امپریالیستی و
یا دولت صهیونیستی اسرائیل بر سر منافع مردم فلسطین می زنند، بر علیه منافع این
خلق موضع می گیرند و یا به معامله با
نیروهای ارتجاعی منطقه و دسیسه چینی در کشورهای دیگری منطقه برای سرکوب خلق های
کشورهای منطقه می پردازند، با آنها مبارزه کرد.
در دوران کنونی جنبش جهانی طبقه کارگر و نیروهای کمونیست ها
دچار ضعف است. تجلی این ضعف در خاورمیانه و در مبارزات فلسطینی ها موجب این گردیده
که سازمان های انقلابی دموکرات انقلابی و کمونیست فلسطینی تحلیل روند و به حاشیه
رانده شوند و نیروهای مذهبی عموما مرتجع رو بیایند و قدرت بگیرند. تجارب تاریخ سه
دهه اخیر نشان داده است که این نیروها به هیچ وجه توان مبارزه با امپریالیسم و
صهیونیسم را ندارند.
برای نیروهای انقلابی و کمونیست، اساس، مبارزات طبقه ی کارگر و خلق فلسطین است که برای به دست
آوردن حقوق تاریخی خویش در مبارزه اند. باید از هر گونه مبارزه ی به حق توده ها
علیه غاصبان صهیونیست خواه در سرزمین های اشغالی، خواه در نوار غزه و کرانه باختری
یا در هر جای دیگر جهان به هر شکل ممکن پشتیبانی کرد.
روشن است که بدون اتکا
واقعی به این مبارزات توده ای، آگاهی بخشیدن و سازمان دادن به آنها، متحد کردن
طبقه کارگر و توده های زحمتکش فلسطینی با طبقه کارگر و توده ی مردم عرب کشورهای
منطقه و همچنین طبقه ی کارگر و توده ی زحمتکش یهودی و برپایی یک مبارزه
و جنبش انقلابی همه جانبه علیه امپریالیسم، دولت صهیونیستی اسرائیل و دولت های ارتجاعی منطقه، جنبشی که در برای جمهوری
دموکراتیک انقلابی و سوسیالیسم و کمونیسم می جنگد، هیچ گونه پیشرفت اساسی در
مبارزات توده های فلسطینی حاصل نخواهد شد.
پرتوان باد مبارزات طبقه ی کارگر و خلق فلسطین
نابود باد دولت صهیونیستی اسرائیل
گروه مائوئیستی راه
سرخ
ایران
24 اردیبهشت 1400
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر