ایجاد شورای انقلابی - دموکراتیک از رهبران طبقات خلقی برای
گذار به
جمهوری مستقل و دموکراتیک ایران وظیفه ی کنونی ماست
1-
ما باید تشکیل حکومتی
برخاسته از طبقات خلقی را فرا راه خود قرار دهیم. ما نباید دنباله رو ناآگاه ترین
توده ها شویم. ما نباید دنباله رو برنامه های امپریالیست ها و مزدوران آنها برای
کشور شویم. ما نباید برنامه های افرادی را که سرخود و بدون پایگاهی میان توده می خواهند مدیریت سیاسی مردم را به عهده گیرند
تایید کنیم. حکومت نوین ایران باید از دل طبقات خلقی ایران بیرون بیاید.
2-
وظیفه ی حال حاضر و
فوری نیروهای پیشرو از همه ی طبقات خلقی به ویژه زنان و مردان مبارز دربند و یا
فعلا آزاد شده همچون اسماعیل بخشی (و همچنین نمایندگانی از کارگران اتوبوسرانی
تهران و حومه، فولاد اهواز و هپکو و آذرآب، شورای کارگران پیمانی شرکت نفت و...)
سپیده قلیان، آتنا دائمی، نسرین ستوده و نرگس محمدی و دیگر زنان مبارز دربند، رسول
بداقی و دیگر مبارزان پیشرو فرهنگیان و نیز نمایندگان ملیت ها و اقلیت های مذهبی
که میان توده های طبقات مردم دارای شهرت نیک و نفوذ هستند، ایجاد یک شورای انقلابی
و دموکراتیک - حضوری و یا غیابی- است که وظیفه ی سیاسی و اجرایی دوران گذار به
جمهوری دموکراتیک ایران را به عهده گیرد.
3-
ما پیشنهاد می کنیم
یکی از زنان مبارز- حضورا یا غیابا، واقعی یا افتخاری - به عنوان صدر شورا یا
رئیس جمهور دولت موقت- انتخاب شود. سخنگوی این شورا نیز باید یکی از زنان
آزادیخواه و مستقل و مبارز در بیرون کشور باشد.
4-
خواست طبقه ی کارگر
برقراری جمهوری دموکراتیک خلق و رفتن به سوی سوسیالیسم و کمونیسم است اما تاکتیک
این طبقه باید بر مبنای شرایط واقعی نیروها و توان این طبقه در معادلات جاری
مبارزه ی طبقاتی استوار باشد. از این رو طرح «جمهوری مستقل و دموکراتیک ایران» می
تواند به عنوان سازش حال حاضر این طبقه با دیگر طبقات خلقی و در درجه ی نخست طبقات
خرده بورژوازی و بورژوازی ملی ایران به ویژه جناح چپ آن باشد.
5-
بر این مبنا ما از این
امر که تمامی نیروهای مبارز استقلال طلب و آزادی خواه بر سر برقراری یک حکومت
مستقل و دموکراتیک مبتنی بر آراء تمامی طبقات خلقی، متحد شوند و به ویژه از این که
از قهرمانان زن و مرد زندانی ما از زنان کمونیست و دموکرات گرفته تا لیبرال و از
کارگران و کشاورزان و معلمان تا دیگر نمایندگان طبقات خلقی و ملیت ها و اقلیت های
مذهبی، شورایی دموکراتیک تشکیل شود، استقبال می کنیم و خود را موظف می دانیم که با
چنین شورایی همکاری کنیم.
6-
روشن است که ما مبارزه
ی طبقاتی را برای تغییر توازن قوا و رسیدن به خواست های حداقل( برپایی یک جمهوری
دموکراتیک خلق به رهبری طبقه ی کارگر) و حداکثر( برقراری نظام سوسیالیستی و
کمونیستی) طبقه ی کارگر ادامه خواهیم داد. تغییر توازن قوا و بنابراین تغییر
تاکتیک های طبقه ی کارگر، هم در تداوم مبارزه ی جاری طبقاتی که در جهت سرنگونی
جمهوری اسلامی است وجود دارد و هم در دوران گذار به جمهوری مستقل و دموکراتیک و هم
در خود این جمهوری مستقل و دموکراتیک. در دوران گذار به جمهوری مستقل و دموکراتیک،
وجود آزادی بیان، آزادی احزاب، آزادی گردهمایی و راهپیمایی، آزادی اعتصاب، آزادی
انتخاب شورای نمایندگان طبقات خلق و غیره می تواند موجب تغییر در مبارزه ی طبقاتی
و تغییر در توازن نیروی طبقه ی کارگر با دیگر طبقات شود. در تمامی موارد فوق، ما
هر گونه افزایش نیروی طبقه ی کارگر را در معادلات و در هر زمینه ی پیش آمده ای،
تبدیل به افزایش خواست های این طبقه در جهت برقراری یک جمهوری دموکراتیک خلق به
رهبری طبقه ی کارگر خواهیم کرد و در جهت استقرار آن خواهیم کوشید.
گروه
مائوئیستی راه سرخ
ایران
26خرداد
1401
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر