شورش برای آب شیرین در خرمشهر

شورش برای آب شیرین در خرمشهر

هنوز خون مردم کازرون خشک نشده، هنوز غم و غصه و رنج هولناک و عمیق مردم زحمتکش ایرانشهر بواسطه زنان و دخترانشان که قربانی توطئه های کثیف حکومتیان در میان مردمان بلوچ شده اند تازه است، هنوز بازداشتی های تظاهرات تهران در روزهای نخست تیرماه در حال شکنجه شدن هستند که یک جای دیگر مملکت شورشی دیگر و این بار برای آب بوقوع میپیوندد و رژیم تا مغز استخوان فاسد، دزد، جانی و کثیفی که با نام مذهب مدت چهل سال خون مردم را در شیشه کرده، مردم را به رگبار میبندند تا اگر بتواند بقای حکومت ننگین خود را چند روزی بیشتر ادامه دهد.

مردم خرمشهر آب شیرین نداشتند؛ همچون مردم آبادان حدود 20 سال پیش؛ و در جمهوری اسلامی که «همه مسلمان و برادرند»بخشی از مردم برای اینکه «برادران مسلمان»شان آب شیرین را به کشور همسایه فرستاده اند، باید بوسیله این «برادران» کشته شوند تا بالاخره این برادران اخیر رضایت دهند و آب شیرین را به آنها باز گردانند. بدست آورن چیزهایی بسیار ساده بوسیله مردم چه هزینه های گزافی دارد، آنهم زمانی که دزدی های میلیاردی حضرات از واردات موبایل و ماشین  با ارز دولتی و یا خرید سکه و دلار کلان چنان گنداب و تعفنی بیار آورده که تحمل آن از قدرت مشام خارج شده است.

فاجعه کم نیست در جمهوری اسلامی، و کشتن مردم خرمشهر که بخش مهمی از آنان را برادران و خواهران عرب ما تشکیل میدهند، نیز بخشی از فجایعی است که در حکومت آخوندها و برادران و خواهران مکلایشان باید اتفاق افتد و یکی پس از دیگری اتفاق میافتد.

و بازهمچنانکه اغلب دیده ایم حکومت آخوندها و پاسدارانشان دست بزن و بُکش بیشتری در مناطقی دارند که مردمان آنها در شرایط محرومیت بیشتری قرار دارند همانند عربها، بلوچ ها، کردها، آذری ها و یا  در مورد گروههایی که اقلیت هستند مانند دراویش.

درود بر مردم خرمشهر

درود بر مردم خرمشهر که دیگر همچون گذشته به تحمل آنچه بر آنان رفته دست نزدند، بلکه به مبارزه ای جانانه برای گرفتن آن برخاستند. مردم خرمشهر کاملا آگاه بودند که چگونه آب شرب در منطقه به عراق فرستاده میشود و این آگاهی به آنان یاری کرد تا در خواستشان متحد تر ،محکمتر، قوی تر و پیگیرتر باشند و هیچ تشبث و دروغی از جانب حکومتیان و از جمله فرماندار این شهر آنان را نفریبد. آنان پیش از شورش خود هم سراغ نماز جمعه رفتند و آن را به هم زدند و هم نگذاشتند فرماندار با دروغهای خود آنان را بفریبد و فریاد «دروغه، دروغه» سر دادند.

آنچه خرمشهر( و کازرون پیشتر) نشان داد و نشان میدهد این است که اینک دیگر میرود تا هر مسئله ای در جمهوری اسلامی از بزرگ گرفته تا کوچک، به شورش و زد و خورد میان «سپاه» حکومتیان و مردم کشیده شود.

 اعتراض، اعتصاب، تظاهرات، شورش و زد وخورد؛ این است آینده رشد و تکامل جنبش کنونی خلق ایران. خلقی که اکنون حکومت را بیشتر و عمیق تر از پیش شناخته و به فساد و چم و خم شگردها، دروغها، فریبهای آن بیش از گذشته پی برده است.  

گروهی از مائوئیستهای ایران

نهم تیرماه نود وهفت