۱۴۰۱ مرداد ۱, شنبه

به یاد احمد شاملو شاعر انقلاب و آزادی

  

   به یاد احمد شاملو شاعر انقلاب و آزادی
 
شاملو برجسته ترین هنرمند ایران در سده ی اخیر و یکی از چند شاعر بزرگ تاریخ هنر و ادب ایران است. شاملو در چندین دهه از زندگی خویش تجلی بارز هنری بود که تکیه بر توده های مردم و بیان آمال و آرزوها آنها و مبارزه شان برای استقلال و آزادی و علیه استثمار و ستم را اساس خود قرار داده بود. هنر او اسلحه اش و همچون یکی از قهرمانان شعرش وارتان، زمستان شکستن مرام اش بود. او در مقابل دو حکومت ددمنش و مستبد سلطنتی سابق و مذهبی ولایت فقیهی ایستاده گی و مبارزه کرد و شعرش را در چنین مبارزه ای به کمال رساند.  
شاملو و هنرمندانی همچون او نه با فرصت طلبان مزدور توده ای در کانون نویسندگان سر سازش داشتند و نه با هنرمندانی طبیعت گرا و عرفان زده که می خواستند نقش پیامبران نیکی و صلح را برای توده ها بازی کنند و طبقات متخاصم را آشتی دهند و نه با شبه هنرمندان غرب زده ای که در بهترین حالت ستایشگر هنر و ادبیات غیرمردمی غرب و در بدترین حالت مدافعین استعمار و امپریالیسم بودند و نه همچنین با شبه روشنفکرانی که هنر و زیبایی را«رها از غرض» و« بی بهره » و«بی هدف» می خواستند و صرفا برای لذت فردی و بحث های بی خاصیت و بی حاصل خود سوی آن می رفتند. شاملو به صراحت و روشنی این گونه جاعلان را که نام روشنفکر بر خود می نهادند«دزدان با چراغ» نامید. به همراه اینها شاملو با هنر دستوری از بالا مخالف بود و هم از این نظر به نقد سیاست هنری ژدانف در شوروی سوسیالیستی دست زد؛ سیاست هایی که مائو تسه دون( و همچنین برتولت برشت به گونه ای) نیز با داشتن عمیق ترین احترام و دوستانه ترین احساسات نسبت به استالین و رهبری شوروی آن زمان، آنها را نقد کرد. گفته ی شاملو که هنرمند سفارش خود را از جامعه می گیرد در همین راستا بود. اما این گفته همچنین در تقابل با شبه هنرمندانی بود که از این اشتباهات استفاده کرده و به هر گونه هنری که بیان زندگی و آرزوهای طبقه ی کارگر و توده ها و مبارزات آنها باشد حمله، و انواع هنر بی بو و خاصیت را ترویج می کردند.
 یاد شاملو شاعر خلق مان را گرامی می داریم و سالروز بیست و دومین سال درگذشت او را به مبارزه علیه ارتجاع و استبداد مذهبی حاکم، دفاع از هنرمندان مبارز دربند و مبارزه با هر گونه «هنر»ی که مروج دیدگاه هایی که خواهان آشتی بین طبقات استثمارگر و استثمار شده و ستمگر و ستمدیده و یا بی تفاوتی به اجتماع و سیاست و غیره می باشد تبدیل می کنیم.
گروه مائوئیستی راه سرخ
ایران
یکم مرداد 1401

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر