مبارزات کارگران هپکو اراک ادامه دارد!
کارگران هپکو اراک از روز شنبه 2 شهریور 98 دور تازه ای از مبارزات
خود را علیه خصوصی سازی و عقب افتادن حقوق ها آغاز کرده اند که اکنون هنگام نگارش
این متن چهارمین روز خود را پشت سر گذارده است.
کارگران نخست طی بیانیه ای خطاب به دولت در تاریخ چنین
نوشتند:
«کارگران هپکو اراک از سال‌های ۹۵، ۹۶ و ۹۷ معوقات دستمزدی
دارند که مجموعاً به حدود ۳ میلیارد تومان می‌رسد. این درحالی است که طی این مدت
مرخصی اجباری نیز به کارگران تحمیل شده و این مسئله کاسه صبرمان را لبریز کرده
است.
مشکلات مدیریتی در هپکو به گونه‌ای است که پرسنل طی دو ماه
اول امسال بخشی از حقوق خود را دریافت کرده‌اند و حقوق ماه‌های تیر و مرداد به کلی
پرداخت نشده است. در واقع فقط حقوق خرداد ماه به طور کامل به کارگران پرداخت شده
است.
میزان تولیدات هپکو دیگر پاسخگوی حقوق و هزینه‌های شرکت
نیست. در سال ۹۷ تنها ۴۸ دستگاه در هپکوی اراک به تولید رسیده و بخش عمده‌ای از
حقوق پرسنل از طریق استقراض از بانک تأمین شده است و اکنون پس از گذشت ۵ ماه از
سال جدید هیچ دستگاهی در هپکو تولید نشده است...
اکنون با بازداشت پوری حسینی (رئیس سازمان خصوصی‌سازی) که
در زمان ریاست ایشان هپکو کمتر از ارزش واقعی واگذار و سپس خریدار آن خلع ید شد،
امید داریم که سران قوا فکری اساسی برای هپکو به عنوان یکی از صنایع مهم کشور
بکنند.... پوری حسینی رفت، ولی اصل خصوصی‌سازی به قوت خود باقی است. همین امسال
۶۰۰ بنگاه دولتی در فهرست انتظارند تا در اولین فرصت همراه با کارگرانشان به زیر
تیغ گیوتین خصوصی‌سازی بروند...
ما پرسنل هپکو در گذشته نیز نسبت خصوصی‌سازی هپکو و مشکلات
تولید اعتراضاتی داشته‌ایم اما پس از گذشت دو سال هنوز هیچ فکری برای مشکلات این
کارخانه نشده است؛ لذا از مسئولان می‌خواهیم به جای دادن وعده اقدامات اساسی در
راستای نجات هپکو انجام دهند.»
روز دوم
سپس کارگران در پیگیری خواستهای خود صبح روز یکشنبه ۳ شهریور ماه ۹۸ دست به راهپیمایی
زدند.
آنها ساعت ۱۱ صبح پس از طی مسیر میدان شهدا تا میدان
دارایی، با گرد آمدن مقابل دفتر نمایندگان مجلس اراک، نسبت به بلاتکلیفی وضعیت
سهامداری، مدیریت شرکت، حقوق‌های پرداخت نشده و مشکلات بیمه‌ای خود اعتراض کردند.
کارگران در راهپیمایی خود از جمله شعار می‌دادند: «همشهری
با غیرت، حمایت، حمایت»
کارگران در پیشاپیش صفوف راهپیمایی خود پلاکاردی را با خود
حمل می‌کردند که بر روی آن خواسته خود مبنی بر تعیین تکلیف نهایی مدیریت و
سهامداری شرکت هپکو پس از پنج سال بلاتکلیفی نوشته بودند.
روز سوم
کارگران روز دوشنبه ۴ شهریورماه ۹۸ در سومین روز از اعتراض
و اعتصاب خود مقابل استانداری در شهر اراک اقدام به تجمع اعتراض کردند. آنها در
تجمع امروز خود مقابل استانداری خواستار رسیدگی مسئولان به وضعیت شرکت، راه‌اندازی
تولید و پرداخت حقوق عقب‌افتاده‌شان شدند.
یکی از کارگران در سخنرانی خود چنین نکاتی را گوشزد کرد:
«چرا مسولان میخواهند با من بجنگند؟ چرا تلاش می کنید هدف
مرا گم کنید؟ چرا خودت را کور کرده ای؟ چرا نمیخواهی بفهمی؟ آقای روحانی تازه از
خواب بیدار شده. من خسته شده ام. میروی دادگاه میبینی قاضی با دزد همدست است.
کارخانه را چرا به ده میلیون تومان واگذار کرده اید؟»
روز چهارم
روز سه شنبه 5 شهریور کارگران هپکو در چهارمین روز گردهمایی
های خود با حضور در مسیر خط آهن شمال – جنوب
مسیر قطارها را برای چند ساعت مسدود کردند.( خلاصه شده از اخبار سایت های
کارگری)
نکته مهم همانا مبارزه کارگران از یک سو و شمشیر را از رو
بستن برای خفه کردن مبارزات کارگری از جانب رئیسی جنایتکار و دستگاه قضایی از سوی دیگر است.
این دم و دستگاه ولایت فقیهی به جای اینکه مسائل و مشکلات
کارگران و دیگر طبقات استثمار شده و زیر ستم را حل و فصل کند، پیش از هر چیز و به
گونه ای مداوم به کارگران هشدار می دهد که مبادا اعتراضات آنها مورد سوء استفاده
قرار گیرد. بجای حل مشکل، آنها کارگران را مجبور می کنند که دست به عصا راه بروند
و از طرح تقاضاهای برحق خود خود داری ورزند. گویا کارگران باید بدون حقوق کار
کنند، اجازه دهند که آنها را بیکار کنند و هر بلایی که حاکمیت سرمایه داران وابسته و مفتخور خواست، بر سر
آنها و خانواده شان بیاید، تا خیال دستگاه
فرعونی راحت باشد که کسی از مبارزات آنها سوء استفاده نمی کند.
علت تهدید های رئیسی دزد بزرگ آستان قدس رضوی و باند تازه ای که بر دستگاه قضایی
حاکم شده کاملا روشن است:
آنها نه تنها نمی تواند مشکلات کارگران را حل کند بلکه نمی
خواهند حل کند و اساسا خود مسبب و علت همه این بدبختی ها و فلاکت های کارگران
هستند.
همچنانکه کارگران خواسته اند، وظیفه همه ما پشتیبانی همه
جانبه از مبارزات برحق کارگران است.
گروه مائوئیستی راه سرخ
5شهریور 98
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر